Sjalwa Loladze

Loladze diende in het Rode Leger toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak in 1939. In 1942 was hij commandant van een Russisch luchteskader. Zijn vliegtuig werd boven Oekraïne neergehaald en Loladze werd gevangen genomen door de Duitsers. Om opsluiting in een Duits concentratiekamp te voorkomen besloot hij in het 822e Georgische Infanteriebataljon (genaamd Koningin Tamara) van het Georgisch Legioen te gaan vechten, waar hij tweede luitenant werd. Het bataljon was tijdens de laatste maanden van de oorlog gestationeerd op het Nederlandse eiland Texel, dat net als de rest van het land bezet was door Nazi-Duitsland.

Op 6 april 1945 leidde Loladze een opstand tegen de Duitsers op het eiland die in de volksmond de Russenoorlog is gaan heten, en later bekend zou staan als de opstand van de Georgiërs. Hij vroeg aan de lokale verzetsleider W.H. Kelder om 200 mannen bij elkaar te brengen die bereid waren om samen met de 800 Georgiërs tegen de Duitsers te vechten. In de bunker Texla gaf hij een speech voor de Texelse soldaten.[1]

Op 25 april werd Loladze in de rug geschoten door Duitse militairen. De eigenaar van de villa waar Loladze zich eerder met negen van zijn mannen had verscholen werd gedwongen het lichaam te begraven.[2] Loladze werd later samen met zijn gevallen kameraden herbegraven op een Texelse begraafplaats dat zijn naam draagt: de Georgische Erebegraafplaats Loladse.