Sint-Sebastianuskerk (Herkenbosch)

In 1190 werd de parochie Melick en Herkenbosch voor het eerst genoemd en beide dorpen hadden tot 1795 dezelfde pastoor.

In de 13e eeuw werd er een mergelstenen kerk gebouwd, waarvan het priesterkoor nog steeds staat.

In 1558 stond Herkenbosch al genoteerd als ecclesia, wat mogelijk op een bepaalde zelfstandigheid duidt.

In 1795 werd Herkenbosch een zelfstandige parochie en kreeg het een eigen pastoor.

In de 19e eeuw was de kerk te klein geworden. Daarom werd de kerk in de periode 1886-1889 uitgebreid in neoromaanse trant naar het ontwerp van Johannes Kayser. Daarbij werd de toren verhoogd en kreeg deze een nieuwe spits.

In 1924 vergrootte men de kerk opnieuw, deze keer naar het ontwerp van Caspar Franssen. De oude toren werd toen door een nieuwe vervangen en de kerk zelf werd aan de noordzijde en zuidzijde uitgebreid.

Op 20 februari 1945 bliezen terugtrekkende Duitsers de kerk op en werd de kerk deels verwoest. Op advies van Joseph Franssen werd het onherstelbare deel gesloopt, de rest - het priesterkoor - kon behouden blijven.

In 1948-1949 werd de huidige kerk gebouwd naar het ontwerp van Harry Koene met Frits Peutz als supervisor. Daarbij werden de oude fundamenten en oude zuilen opnieuw gebruikt. In de kerstnacht van 1949 werd de kerk in gebruik genomen.

Op 13 april 1992 werd de kerk zwaar beschadigd door een aardbeving. De volledige kerk werd daarna gerestaureerd, waarbij de toren een nieuwe houten spits kreeg.

De georiënteerde bakstenen hallenkerk bestaat uit een westtoren in een westwerk, een vierbeukig schip met vier traveeën en een mergelstenen vroeggotisch koor met één travee en vijfzijdige koorsluiting. Het middenschip wordt gedekt door een zadeldak, de zijbeuken hebben per travee dwarsgeplaatste zadeldaken, het koor wordt gedekt door een zadeldak en de koorafsluiting door een polygonaal schilddak.

Zie de categorie St. Sebastianuskerk Herkenbosch van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.