Sint-Corneliuskerk (Heerlerheide)

In 1834 verzochten de inwoners van het dorp Heerlerheide om een parochiekerk.

In 1838-1839 werd er een neoclassicistisch kerkgebouw gebouwd naar het ontwerp van architect Lambert Jaminé. Nadat in mei 1839 een Corneliusbeeld werd gekocht en twee relieken werden verkregen, werd de kerk later dat jaar een bedevaartsoord.

In de loop van de 19e eeuw kreeg het dorp de behoefte aan een grotere parochiekerk als gevolg van de sterke bevolkingsgroei als gevolg van de opkomende mijnindustrie. In de nieuwe wijken kamen er rectoraatskerken of parochiekerken om de bevolkingsgroei op te vangen.

In 1909 werd het oude kerkje vervangen door een neoromaanse kerk naar het ontwerp van de architecten Joseph Cuypers en Jan Stuyt.

Op 14 juli 1999 werd de kerk aangewezen als rijksmonument.

De georiënteerde kruiskerk is opgetrokken in traditionalistische stijl met neoromaanse invloeden en bestaat uit dubbeltorenfront met tentdaken, een driebeukig schip met vijf traveeën in basilicale opstand, een transept en een koor met een travee en een halfronde apsis.

Het middenschip is van de zijbeuken gescheiden door middel van twee rondboogarcades. Het middenschip, viering en koor zijn geplaatst onder één zadeldak. De dwarsbeuken door een dwars liggend lager gelegen zadeldak en de zijbeuken worden gedekt door lessenaarsdaken. Aan weerszijden van het koor zijn er sacristieën gebouwd onder een eigen lager zadeldak.

Zie de categorie Sint-Corneliuskerk, Heerlen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.