Sensorische zenuwcel

Sensorische zenuwcellen (ook wel gevoelszenuwcellen of afferente zenuwcellen) of sensorische neuronen (ook wel afferente neuronen) geleiden impulsen van zintuigcellen naar het centrale zenuwstelsel. De cellichamen van de meeste sensorische zenuwcellen liggen in de ruggenmergszenuwknoop vlak bij het centrale zenuwstelsel. Een sensorische zenuwcel heeft een lange dendriet (formeel eigenlijk het perifere deel van het pseudo-unipolaire axon) en een kortere axon (feitelijk het centrale deel van het axon). Het axon kan de impulsen via de schakelneuron doorgeven aan de motorische neuron. Soms is de dendriet wel een meter lang, bijvoorbeeld bij een sensorische zenuwcel die impulsen geleidt van een zintuigcel in een teen naar het cellichaam vlak bij het ruggenmerg. Deze sensorische zenuwcellen krijgen hun impulsen van een gevoelsreceptor en hebben meestal maar een uitloper, die zich direct vertakt in twee, een naar de receptor en een naar het centraal zenuwstelsel.

• 
  Een sensorische zenuwcel is een deel van een reflexboog (hier veroorzaakt door een punaise in de poot)
• 
  Illustratie van tastzinzenuwen in de huid
• 
  Illustratie van lamellaire lichaampjes (lichaampje van Pacini)
• 
  Illustratie van een Ruffini cilinder
• 
  Illustratie van een schijf van Merkel
• 
  Illustratie van een tastzinlichaampje
• 
  Illustratie van een wortelhaarplexus (vertakt netwerk)
• 
  Illustratie van een zenuw met blote uiteinden

Vier typen sensorische zenuwcellen

Illustratie van de huid met onderin een lamellair lichaampje (Pacinian corpuscle)