Sanherib

Sanherib of Sennacherib (Akkadisch: ^mdSîn-aḫḫē^meš-eri₄-ba[1], Sîn-ahhī-erība, "Sîn heeft (verloren) broeders voor me vervangen") was van ca. 705 tot 681 v.Chr. koning van Assyrië. Hij was de zoon van Sargon II, was getrouwd met Naqi'a en was vader van Esarhaddon en grootvader van Assurbanipal.

Sanherib
Koning van Assur Koning van Babylonië
Periode	705-681 v.Chr. (Assyrië) 705-703 v.Chr. en 689 - 681 (Babylonië)
Voorganger	Sargon II Mušezib-Marduk (689) (Babylonië)
Opvolger	Esarhaddon Marduk-zakir-Shumi II Marduk-Apla-Iddina II
Vader	Sargon II
Moeder	-

Hij had bij zijn troonsbestijging weinig last van lokale opstanden, want Assurs overmacht was door de militaire ondernemingen van zijn voorganger Sargon II zo groot geworden dat Sanherib zich niet meer bezig hoefde te houden met de jaarlijkse veldtocht. Intussen voerden de met de Meden verbonden Kimmeriërs een vriendschappelijke politiek ten overstaan van Urartu, niet om het Assyrische maar wel om het Frygische Rijk ten val te brengen.

Sanherib slaagde er door toedoen van Egypte niet in de problemen in het koninkrijk Juda onder koning Hizkia volledig op te lossen. In de Hebreeuwse Bijbel wordt verteld dat Sanherib zijn belegering van Jeruzalem moest staken toen een engel van JHWH in één nacht 185.000 van zijn soldaten doodde,[2] maar over het algemeen wordt aangenomen dat Hizkia net als zijn vader Achaz goud en zilver betaalde om het noodlot af te wenden.[3][4]

Op het moment dat de Chaldese vorst van Babylon een verbond sloot met Elam rukte Sanherib tegen hem op met het landleger en een door Westerlingen bemande en door Frygiërs gebouwde vloot. Op dat moment viel Elam Assyrisch grondgebied binnen.

Sanherib overwon zowel Babylon als Elam, en op onnavolgbare wijze liet hij Babylon verwoesten (hij liet het water van de Eufraat over de stad vloeien), wat in de latere Messopotamische literatuur werd gezien als een belediging van Babylons goden.

Ook het Zeeland, dat onder zijn vorst Nabu-shuma-ishkun meegevochten had in het bondgenootschap met Elam en Babylon in de slag van Halule (691) tegen de Assyiërs, moest eraan geloven. Sennacherib verving hem door een andere zoon van Marduk-apla-iddina, Nabu-zer-kitti-lishir, en stelde hem aan als gouverneur van het moerassige zuiden.[5]

Sanheribs nieuwe residentiestad Ninive werd door qanaten van water voorzien. Hij liet in de stad schitterende tuinen en een wildpark aanleggen. Ondanks dergelijke vredelievende activiteiten maakte ook Sanherib zich schuldig aan wreedheden, iets wat zelfs zou bijdragen aan zijn eigen ondergang: kort daarop werd Sanherib door twee van zijn zoons gedood. Esarhaddon zou de troon bestijgen. Het verwoeste Babylon zou door hem worden herbouwd.