Saskia De Coster

Saskia De Coster is geboren in de winter van 1976. Ze was al op jonge leeftijd actief bezig met schrijven. In 1989 leverde haar dat de titel op van nationaal laureaat in de Junior Journalist wedstrijd op. Op haar achttiende ging De Coster naar Leuven om aan de KU Leuven Germaanse Talen te studeren (1994-1998). Ze rondde de studie succesvol af in 1998, om onmiddellijk opnieuw te beginnen aan een master in de literatuurwetenschap (1998-1999). Ze studeerde GGS literatuurwetenschap aan UBC in Vancouver, Canada. 24 maart 2014 geboorte zoontje Amos Saul Winston de Coster, met Inge Jooris.

Saskia de Coster (1976) is de auteur van acht romans, waaronder 'Eeuwige Roem' (2006), ‘Wij en ik’ (2013) en het alom bejubelde Nachtouders (2019, Das Mag) . Haar werk verscheen op long en short lists van de AKO literatuurprijs, de Gouden Uil en de Librisprijs. Ze won drie maal de Cutting Edge Award en éénmaal de Opzij Literatuurprijs. Van ‘Wij en ik’ werden inmiddels meer dan 50 000 exemplaren verkocht.

Daarnaast werkt De Coster actief samen met beeldende kunstenaars (Rinus Vandevelde, Nicolas Provost, Arne Quinze). Ze maakt sound performances, werkt met theatermakers en verkent de grenzen van de literatuur. De Coster schrijft ook pittige columns en wordt geroemd voor haar optredens, debatten en lezingen in binnen - en buitenland. Volgens Tom Lanoye is ze ‘al jaren de meest originele pen van Vlaanderen’. Haar werk is in tien talen vertaald.

De Coster debuteerde in 2000 met Onder elkaar, een duister verhaal over de desintegratie van een ongewone familie, nog verschenen in het Nieuw Wereldtijdschrift (bestaat inmiddels niet meer). Ondertussen laat De Coster, die ook actief is als beeldend kunstenaar (ze stelde eerder al schilderijen en installaties tentoon) en videaste, zich opmerken met eigenzinnige stukken in de bijlage M van De Morgen.

In 2002 verscheen Saskia De Costers romandebuut met de novelle Vrije val. Ook in 2002 werd De Coster door de redactie van Brakke Hond geselecteerd voor Mooie jonge honden, nieuw Vlaams literair talent. Vrij snel volgden Jeuk, Eeuwige Roem, Held en Dit is van mij. De Costers werk wordt gekenmerkt door een sterke stijl, verrassende beelden, knappe inzichten en indringende verhalen. Aan haar zesde roman Wij en ik, heeft de schrijfster langer gewerkt. Met deze lijvige familieroman belandt de lezer midden in het milieu van de hogere klasse waar het wemelt van dramatiek en familiegeheimen, en waar liefde, waarheid en ambities regelmatig op gespannen voet staan. Vlaams schrijver Tom Lanoye heeft het op de flap van het boek over: “Al jaren de koppigste, grilligste en aantrekkelijkste pen van België.” Nederlands schrijver Herman Koch spaart evenmin de mooie woorden: “De Grote Vlaamse Roman is niet dood. Hij is zojuist geschreven door Saskia De Coster. Wij en ik is een roman die me nog lang zal blijven achtervolgen. Ijzersterk en onvergetelijk.”

De Coster houdt zich ook bezig met videokunst (met werk in Z33 te Hasselt) en het schrijven voor theater (toneelgezelschap Crew en tg Stan) en voorziet muzikanten als Daan Stuyven en Dez Mona van lyrics. Ze is ook kernredactielid van het literaire tijdschrift DWB (Dietsche Warande & Belfort).

Saskia De Coster werkt geregeld samen met beeldende kunstenaars, onder andere met Arno Geens voor de kunstzinnige inrichting van een zebrapad aan de Groene Boulevard ter hoogte van de Bampslaan te Hasselt, 2007. Het ontwerp heet Oversteekplaats voor huisdieren en bevat de volgende inktzwarte tekst op de zes evenwijdige witte velden van het zebrapad: “Tot wij weg zijn”, “Snuif iedere lijn”, “Blijf altijd bij mij”, “Niet te snel diertje”, “Ook deze lijn” en “Volg diertje verder”. Haar ontwerp kadert in een eind 2007 plaatsgrijpend Hasselts kunstproject crossovercrosswalk. In 2012 nodigde Arne Quinze Saskia De Coster uit om de vervreemding die zijn kunstwerk de Rock Strangers uitademt en het intieme van My Secret Garden (Kunsthal Rotterdam) te vangen in eigentijdse verhalen en eigenzinnige filmbeelden. Het werd een zoektocht naar de sporen van de werken in ieder van ons. Personages en hun leefwereld werden gestript tot de naakte kern. Hedendaagse mensen en hun diepmenselijke reacties werden geschetst wanneer ze in hun vertrouwde wereld plots oog in oog staan met het vreemde en onverklaarbare. De bijhorende docufilms werden vergezeld door een soundtrack van muzikant Piet Goddaer (Ozark Henry) en Vive la Fête.

Samen met videast Nicolas Provost bracht ze in november 2009 een graphic novel uit. Samen met de Canadese regisseur Karen Vanderborgt heeft ze een kortfilm gemaakt. Ze voorzag tekst bij het werk van schilder Robert Devriendt en de expo Rogier van der Weyden, met werk van onder meer Fabre, De Cordier en Dujourie, die eveneens in het najaar 2009 opende.

Sinds 2002 nam Saskia De Coster veelvuldige deel aan festivaloptredens in Vlaanderen en Nederland (onder meer De Nachten Antwerpen, Het Groot Beschrijf, Passa Porta, Crossing Border en Inktaap), lezingen in bibliotheken in Vlaanderen en Nederland, vraaggesprekken voor publiek, gespreksavonden, panels en debatten. Ze nam ook engagementen op zich voor goede doelen, zoals een filmpje voor Amnesty International in 2008 en Press for More in mei 2009. De Coster werd ook gespot tijdens workshops voor jongeren die graag de pen willen opnemen (Write Now!).

Saskia De Coster nam ook deel aan verschillende tournees. Ze reisde doorheen Zuid-Afrika, Stellenbosch en Kaapstad in 2005. In 2007 nam ze deel aan Saint-Amour, in 2011 aan Te Gek voor Woorden?!, beide van Behoud de Begeerte. In 2009 toerde ze doorheen Tsjechië en vertegenwoordigde ze België op de International Book Fair.

In 2017-2018 was Saskia De Coster writer in residence bij het Antwerp Symphony Orchestra.

Cover Wij en Ik

In 2010 op residentie in Art Omi, Upstate New York, samen met o.a. de Turkse schrijfster Ece Temelkuran. Februari 2016 uitgenodigd om een maand te verblijven in de Academia Belgica in Rome, naast het park van Villa Borghese. Residentie Berlijn LCB mei 2017 Literarische Colloqium Berlin. Writer in residence van Antwerp Symphonic Orchestra, een jaar lang 2017 - 2018.

2012 Samenwerking met Arne Quinze, internationaal geroemd kunstenaar, aan twee grote projecten: My Secret Garden en Rock Strangers. My Secret Garden was een grote installatie van 1200 vierkante meter in de Kunsthal in Rotterdam. Rock Strangers is een permanente installatie op de zeedijk in Oostende. Op Quinzes vraag heeft De Coster meegewerkt aan twee films en twee boeken met verhalen geïnspireerd op zijn werk, dus geen bejubelende essays maar zijn werk als vertrekpunt voor de fantasie van De Coster. De boeken en documentaires zijn vertaald naar het Engels, Frans en Duits. 2020 een jaar lang gevraagd om voor kunstencentrum strombeek/gent de openingsspeech te houden en tijdens het jaar van de vrouw te schrijven bij drie grote projecten, onder meer herdenking van de filmmaakster Chantal Akerman met herinterpretatie door videaste Anouk De Clercq.

2016 In de westhoek de grote herdenking van de eerste wereldoorlog, de Groote Oorlog, Voor de verschillende luiken werden artiesten gevraagd. Saskia koos voor het Woordfront, een groots opgezette herdenking. Groots evenement waarbij 1500 mensen door de straten van Tielt liepen en samen de teksten scandeerden, onder begeleiding van plaatselijke fanfares. Vlaams minister-president Geert Bourgeois liep mee, naast talloze prominenten.

2016 single van Amatorski ‘walking with a passerby’, een sound performance geschreven en uitgevoerd door De Coster en Eysermans (Crammed Disks, 2016).

Sound performances ism muzikante Inne Eysermans (Amatorski, Velmaspel) - zie interview met Inge Schelstraete in De Standaard over hoorspelen en het heropleven van podcasts. Ook daar was De Coster een voorloper. Optredens op onder andere het EMF Electronic Music Festival in Bozar, op vele plekken in Duitsland in het kader van het gastlandschap met de performance ’21’ (vertaald in Engels, Frans en Duits).

Kunstenfestival Watou installatie juni 2017 samen met klankinstallatie van Inne Eysermans. De Coster schrijft en schildert een volledig arbeidershuis vol, een obsessieve schrijfdaad van vier dagen en nachten. Kortfilm door Griet Plets daarover. 2018 Theater aan Zee, TAZ samenwerking met kunstenaar Ief Spincemaille, Rope project.

Frankfurter Buchmesse met als Schwerpunkt Gastland Vlaanderen en de Nederlanden, in de categorie fictie proza werd Wij en Ik naar voren geschoven als een van de highlights. Vele optredens en lezingen doorheen duitsland, ook met sound performances, ikv Frankfurter Buchmesse. Interviews in Duitse Elle, Frankfurter Allgemeine Zeitung etc.

2018 Overstap naar Das Mag - zie interview in De Morgen met Marnix Peeters en persbericht.

• (2018 juli) Sarajevo boekfestival met o.a. Aleksander Hemon en David Mitchell nav publicatie Heroj (Held) BuyBooks editions.
• (2018 december) gevraagd om KortDag Kortverhalenfestival Passa Porta en De Warande, met o.a. Tommy Wieringa, Daisy Johnson en Samantha Schweblin - publicatie kortverhaal in De Standaard.
• (2019 april) boektour New York - New Orleans nav lancering van ‘Wij en ik’, ‘We and Me’ (World Editions) in de VS. In 2017 kwam het al in de UK op de markt. In New Orleans met Michael Cunningham en Garth Greenwell.
• (2019 juli) Zuid-Afrika, Bloemfontein-festival deelname aan het Vrystaat Kunstefees.

Jaarlijks sinds 2014 optreden op Lowlands, met o.a. sound performance ’21’ (2014), bij feministische talkshow (2017) over Janet Frame, met Roos Schlikker e.a. (2019).

• Vrije Val (2002, Bert Bakker)
• Jeuk (2004, Bert Bakker)
• Eeuwige Roem (2006, Prometheus)
• Held (2007, Prometheus)
• Dit is van Mij (2009, Prometheus)
• Oh Jackie O! - Mode, mannen en mysterie. Een spannende catwalk-krimi (2011, bijlage bij Feeling juli 2011)
• Zusjes (2012, Manteau)

• Wij en ik (2013, Prometheus)

De grote familieroman was onmiddellijk een enorm succes, stootte Vijftig Tinten Grijs van de troon in de boeken Top Tien, als nummer 1, in maart 2013. Een boek waar Michael Cunningham, schrijver van het verfilmde The Hours, over zei: “Saskia de Coster’s We and Me is, simultaneously, a true original and a reminder of why that endangered species, the novel, remains essential: no other narrative form is so expansive, so complex, so human, and so true.”

• Wat alleen wij horen (2015, Prometheus)

• Nachtouders (Februari 2019, Das Mag)

Lancering met de campagne #nachtouders op sociale media, waarbij prominenten en andere hun ervaringen delen over de wisselvalligheden in het ouderschap en twijfel aan jezelf als goede ouder Unaniem positieve recensies over Nachtouders, vijf sterren in de Volkskrant. Maart 2019 interview in Volkskrant Magazine met Sara Berkeljon, foto’s door Robin De Puy Veel interviews, dag van de niet-biologische ouder, optreden in 'dit is M', veelbekeken talkshow van Magriet van der Linden. Spraakmakend dubbelinterview met zus in De Morgen, uitgebreide interviews in Psychologies.

• Heruitgave van ‘Zusjes’(2020)

In de Wablieft reeks, nu met manga-cover door Necip.

• De Weddenschap bij (Mei 2020, Das Mag)

Een wraaknovelle.

2018 bijdrage essay in ‘de wereld in jezelf’, samengesteld door Nina Polak en Joos de Vries (Prometheus). BIO Okt 2018 marathon Amsterdam in 3u40. 2019 voor VPRO reeks ‘De toekomst is fantastisch’ het verhaal ‘Dikke bult’ over hoe de mens zich in de toekomst zal voortplanten. 2019 augustus kortverhaal voor festivalkrant van muziekfestival Best Kept Secret. 2019 september publicatie van het essay MeToo in Academia in Knack Magazine, optreden in VRT-duidingsprogramma De Afspraak om seksueel grensoverschrijdend gedrag in de academische wereld aan te klagen, gebaseerd op eigen ervaringen en die van andere vrouwen.

2014 De Coster vertaalt het sprookje ‘De Gouden Kooi’ van Anna Castagnoli, op vraag van illustrator Carll Cneut. De twee maken plannen om verder samen te werken. In 2019 schrijft De Coster de eerste versie van een kinderboek voor Carll Cneut.

• 2008-2010 columniste De Standaard
• 2013 - 2014 Columnist voor het looptijdschrift running.be
• 2010 - heden columniste De Morgen
• 2020 De Coster wordt door het M HKA, museum van hedendaagse kunst in Antwerpen, gevraagd om de jaarlijkse State of the Art uit te spreken op 17 januari.

De auteur behaalde de Interuniversitaire Literaire Prijs aan de Katholieke Universiteit Leuven en de Cutting Edge Award in 2007. De Coster werd genomineerd voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs 2006, 2007 en 2013 en de SABAMprijs 2008. De roman Held werd genomineerd voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs en behaalde de longlist van de AKO Literatuurprijs. Haar voorlaatste roman Dit is van mij stond op de longlist van de AKO Literatuurprijs en de Gouden Uil. Ze behaalde de Opzij Literatuurprijs voor 'Wij en ik’ in 2014. In december 2019 wordt Nachtouders door VRT Nieuws uitgeroepen tot een van de twintig boeken die 2019 hebben veranderd.

Op 20 september 2008 publiceerde de De Standaard een lezersbrief van oud-Boerenbondvoorzitter Noël Devisch, waarin kritiek wordt geuit op een stuk van zijn opvolger Piet Vanthemsche over de productie en consumptie van vlees. Achteraf bleek echter dat Devisch de brief nooit geschreven had, maar dat deze afkomstig was van De Coster, wat ze later bekende. De schrijfster gaf als reactie dat de lezersbrief bedoeld was als grap en dat ze niet had verwacht dat mensen echt zouden denken dat de brief daadwerkelijk door Devisch zou zijn geschreven. Devisch daagde haar echter voor het gerecht en ze moest zich voor de Brusselse correctionele rechtbank verantwoorden voor het gebruik van een valse naam. De Standaard zegde de samenwerking met De Coster, die een maandelijkse column schreef, op. De Coster betaalde Devisch een schadevergoeding van 600 euro, en kreeg van de rechtbank in 2010 opschorting van straf.[1] De Coster heeft ondertussen een wekelijkse colum in De Morgen, de grootste concurrent van De Standaard.

De Coster (1979)

2018 november - laudatio voor held en mentor Peter Verhelst die de Sybren Poletprijs krijgt. 2016 oktober - Nobelprijs literatuur voor Bob Dylan - controverse in literatuurwereld. Saskia als levenslange fan van Dylan helemaal pro. Cf columns, radio en kranten interviews. Interview in 2019 in Harm Peter Smildes ‘How does it feel. Leven met Bob Dylan' (Lannoo, 2019).

Doorlopend: grote liefde voor Virginia Woolf (zie recensie van De Jaren in De Standaard januari 2018, zie ook Nobele Prijs literatuur van Passa Porta in 2019 voor Virginia Woolf), Clarice Lispector (zie Winteruur, uitgezonden november 2019, Canvas), voor Patricia De Martelaere (Canvas, 2020).

• De Coster speelt bewust met haar naam, en varieert tussen de Nederlandse vorm met kleine d en de Belgische officiële notatie met hoofdletter D. In een interview stelde ze: “Dat is een spelletje dat ik speel. De ene keer schrijf ik mijn naam met een grote D, de andere keer met een kleine d. Als je dat lang genoeg doet, weet niemand meer hoe het juist moet.”[2]

• De Coster heeft zelf de cover ontworpen van haar zesde roman Wij en ik.

• Om haar roman Wij en ik te promoten startte De Coster het “Project 397”. Elke dag leest de schrijfster op haar website één bladzijde voor uit het 397 bladzijden tellende Wij en ik, telkens met een andere achtergrond.

• saskiadecoster.com - Website van Saskia De Coster
• uitgeverijprometheus.nl - Biografie van De Coster op uitgeverijprometheus.nl
• nrc.nl - De Nederlandse krant NRC riep Wij en ik uit als boek van de week

Zie de categorie Saskia De Coster van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.