San Zaccaria

De kerk van San Zaccaria ligt aan het Campo San Zaccaria in het centrum van Venetië en stamt uit de negende eeuw. De kerk is gewijd aan de heilige Zacharias, de vader van Johannes de Doper. Tussen 1458 en 1543 werd de kerk officieel herbouwd. Eind 20e eeuw werd de kerk opnieuw gerestaureerd, ditmaal met geld bijeengebracht door de Nederlandse vereniging de Poorters van Venetië.

San Zaccaria
Voorzijde
Plaats	Venetië
Gebouwd in	9e eeuw 15e-16e eeuw (herbouwd)
Gewijd aan	Zacharias
Portaal    Christendom

Binnen in de kerk

De San Zaccaria is in vele opzichten een bezienswaardige en waardevolle kerk.

Historisch gezien vanwege haar nauwe banden met de staat, hetgeen tot uiting kwam in het jaarlijkse bezoek van de doge en zijn gevolg. Op paaszondag kwamen vanuit de San Marco basiliek de doge, de signoria, binnen- en buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders, en vertegenwoodigers van het volk in een plechtige processie naar de kerk, waar zij de vespers bijwoonden. Deze processie werd gehouden ter herinnering aan het feit dat, aan het eind van de 12e eeuw, de nonnen van dit welvarende klooster een groot deel van hun tuin hadden afgestaan aan doge Sebastian Ziani, zodat het San Marcoplein kon worden vergroot.

Tussen de negende eeuw en twaalfde eeuw werden in de San Zaccaria acht doges begraven.

Kunsthistorisch gezien is San Zaccaria een ware schatkamer, met als hoogtepunt het kleurrijke altaarstuk Madonna en Kind met heiligen uit 1505 van Giovanni Bellini.

De gevel van de San Zaccaria wordt beschouwd als een van de meest opvallende en typische voorbeelden van de Venetiaanse Renaissancestijl. Deze stijl is een combinatie van de laatgotische en de klassieke renaissancestijl. Boven op de gevel staat het beeld van de Verlosser, geflankeerd door 4 engelen met passiewerktuigen.

"Wie wil zien waar Venetië de eerste adem van de Renaissance voelde, dient de kerk van San Zaccaria te bezichtigen", aldus Venetië-kenner John Julian Norwich.