Royal Olympic Club de Charleroi

Op 20 september 1911 werd Olympic Club Caroloregian Lodelinsart opgericht en sloot de club zich in 1912 aan bij de UBSSA.[1] In 1914 werd de naam Olympic Club de Charleroi. Halverwege de jaren 20 verscheen de club voor het eerst in de derde klasse, tot men in 1936 kampioen speelde en voor het eerst promoveerde naar Tweede Klasse. Olympic pakte na één seizoen in Tweede in 1937 onmiddellijk weer de titel in de B-reeks. Datzelfde jaar vierde de club bovendien zijn 25-jarig bestaan en kreeg de koninklijke titel; de naam Royal Olympic Club de Charleroi. Olympic mocht nu aantreden in de Eerste Klasse en haalde daar na twee seizoenen een derde plaats. De club draaide mee in de top, maar presteerde tijdens de Tweede Wereldoorlog wat minder, tot men in 1947 het beste resultaat ooit haalde: een tweede plaats in de eindrangschikking, op slechts twee puntjes van kampioen RSC Anderlechtois.

Vanaf het seizoen 1947/48 kreeg Olympic stadsgenoot R. Charleroi SC naast zich in de hoogste klasse. Olympic draaide enkele jaren mee in de middenmoot, tot de ploeg in 1955 voor de eerste maal degradeerde.De grootste oorzaak was omdat Jacques Leghait niet speelgerechtigd was en acht forfaitscores aan de broek kreeg en zo vijf punten verloor en vooral het geloof. Olympic werd het volgende seizoen echter tweede, met evenveel punten als kampioen RCS Verviétois en nam in 1956 zijn plaats in Eerste Klasse weer in. Olympic bleef echter de komende jaren onderin hangen en werd in 1963 weer laatste en degradeerde weer. Olympic bleef nu tot 1981 in Tweede Klasse, met uitzondering van het seizoen 1967/68 en 1974/75 toen men telkens een promotie naar Eerste had kunnen afdwingen maar na één seizoen weer degradeerde. In 1972 wijzigde de naam van de club naar Royal Olympic Club de Montignies-sur-Sambre, maar in 1982 keerde men echter terug naar de vorige naam.

In 1981 werd Olympic voorlaatste en de club zakte voor het eerst in een kleine halve eeuw weg uit de hoogste twee nationale voetbalklassen. Olympic kende een moeilijke periode, eindigde telkens in de staart in zijn reeks in Derde Klasse en degradeerde in 1984 zelfs naar Vierde klasse, tien jaar nadat de club nog in Eerste had gespeeld. Na het eerste seizoen in de middenmoot, slaagde de ploeg er in 1986 toch in kampioen te spelen in zijn reeks en terug een plaats in te nemen in de Derde Klasse. In 1996 speelde men daar kampioen, maar het verblijf in Tweede was van korte duur en na één seizoen speelde Olympic opnieuw in Derde.

De club ging in 2000 een fusie aan met het naburige RA Marchienne (stamnummer 278), en speelde met het stamnummer van Olympic Charleroi verder als Royal Olympic Club de Charleroi-Marchienne.

In het seizoen 2006/07 werd Olympic opnieuw kampioen in Derde Klasse, zodat men na tien jaar opnieuw naar Tweede Klasse promoveerde. Omdat het stadion van Olympic (Stade de la Neuville) werd afgekeurd door de brandweer voor Tweede Klasse moest er een nieuw stadion gezocht worden. Het stadion dat werd gevonden was het stadion van Sporting Charleroi, Stade du Pays de Charleroi. De eerste wedstrijd, tegen Royal Antwerp FC werd in dit stadion afgewerkt, daarna kon weer in La Neuville worden gespeeld.

In seizoen 2007/08 begon de club uitstekend en leek zelfs op een eindrondeticket af te stevenen maar begon dan te slabakken en verzeilde in de lagere middenmoot. Aan het einde van het seizoen leek Olympic even in degradatiegevaar te komen, maar kon dit ondertussen alweer goed maken. Op 26 april kreeg de ploeg opnieuw een licentie om in het seizoen 2008/09 in Tweede Klasse te spelen.

Olympic begon het seizoen relatief slecht, met na 9 matchen slechts 7 punten op 27, en een veertiende plaats. Op 13 oktober werd dan ook besloten trainer Danny Ost te ontslaan. De ploeg bleef ondermaats presteren en werd slechts 15de, zodat barrages net niet vermeden konden worden. De ploeg kon daar wel nog winnen van Wezet, maar verloor daarna van KV Woluwe-Zaventem. Door deze nederlaag degradeerde de club na twee jaar Tweede Klasse terug naar Derde.

In de derde behaalde de club direct een tweede plaats maar promoveerde niet via de eindrondes. In het seizoen 2010/11 werd een achtste plaats behaald. In juli 2011 bleek de club in ernstige financiële problemen te zijn door een schuld van 200.000 euro en ook dat de spelers al maanden niet betaald waren. Hierdoor dreigt een faillissement[2] Op 9 september mocht de club van de KBVB blijven spelen omdat het haar bondschulden voldaan had. Echter waren de profs niet meer verzekerd waardoor op 10 september tegen KMSK Deinze met een jeugdelftal werd aangetreden (uitslag 7-0 nederlaag). Op 10 oktober is een zitting voor de rechtbank van koophandel over het mogelijke faillissement van de club.[3] Eind september werd de club door de KBVB geschorst en kreeg een speelverbod opgelegd.[4] Op 10 oktober werd de club door de handelsrechtbank failliet verklaard.[5] De KBVB schrapte de club niet uit de stand, maar kende voor iedere wedstrijd een forfaitnederlaag (5-0) toe. De jeugdteams mochten wel de competitie afmaken. Op 30 juni 2012 zou het stamnummer geschrapt worden, maar een investeringsgroep rond Adem Sahin redde de club op het nippertje.

In 2014 eindigde de club zesde in de vierde klasse, maar werd wegens financiële problemen teruggezet naar de eerste provinciale. Na één seizoen promoveerde de club terug. Op 1 juli 2016 wijzigde de club de naam terug in Royal Olympic Club de Charleroi.

In 2019 gingen de Carolo's opnieuw een fusie aan, dit keer met eerste amateurklasser Châtelet-Farciennes SC, dat stamnummer 725 droeg. De club nam het stamnummer van Olympic Charleroi over en nam als naam Olympic Charleroi Châtelet Farciennes, meestal afgekort als Olympic Charleroi CF. Omdat Châtelet-Farciennes in eerste klasse amateurs speelde, mocht de nieuwe ploeg in het eerste seizoen meteen aantreden op het hoogste amateurniveau van België.