Richard Ferrand

Na zijn middelbare studies verhuisde Ferrand naar Duitsland en bereidde er het baccalaureaat voor. Hij studeerde Duits en rechten aan de universiteiten van Toulouse en van Parijs-Descartes.

Hij werd journalist bij Centre Presse (Aveyron), Auto Moto, Circuler, Vie publique en Le Monde. In 1988 werd hij directeur van een agentschap voor grafische ontwerpen, en leidde het tot in 1990. Daarop stichtte hij een consultantvennootschap gericht op communicatie en werd bestuurder van een agentschap van grafici.

In 1991, werd hij kabinetsmedewerker van Kofi Yamgnane, staatssecretaris voor sociale zaken en integratie.

In 1998 werd hij directeur-generaal van de Mutuelles de Bretagne.

In 1980 werd Ferrand lid van de Parti socialiste. Hij werd in 1998 verkozen tot lid van de Conseil général voor het kanton Carhaix (Finistère). Herkozen in 2004 werd hij vicevoorzitter en oefende dit mandaat uit tot in 2011.

In 2001 en 2008 was hij kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen in Carhaix maar werd niet verkozen.

In 2010 werd hij verkozen tot lid van de regionale raad van Bretagne, samen met o.m. Jean-Yves Le Drian, en werd er voorzitter van de socialistische fractie.

In 2007 was hij kandidaat voor de parlementsverkiezingen, maar pas in 2012 werd hij verkozen.

In de Assemblée nationale zetelde hij in de socialistische groep en in de Commissie van Sociale Zaken. Hij werd covoorzitter van de studiegroep over de agro- en voedingsindustrie.

In de Commissie Sociale Zaken:

• was hij rapporteur betreffende de Europese richtlijn aangaande detachering van arbeiders.
• Hij nam stelling tegen de voorgenomen ecotaks.
• In oktober 2014 werd hij benoemd voor een tijdelijke zending bij minister Emmanuel Macron, betreffende de hervorming van de gereglementeerde beroepen in de sectoren rechten en gezondheid. In zijn verslag ontwikkelde hij 28 voorstellen, onder meer over het promoveren van de toegang van jongeren tot de betrokken beroepen, en over de geografische spreiding ervan.

De hervorming van de gereglementeerde beroepen gaf bij de bespreking van de Wet-Macron aanleiding tot talrijke amendementen en tot stevig verzet vanwege beroepsorganisaties. Richard Ferrand was algemeen verslaggever voor deze wet.

Richard Ferrand was het eerste parlementslid dat zich aanmeldde voor de nieuwe beweging En marche !. In oktober 2016 werd hij er secretaris-generaal van. De maand daarop verliet hij de Parti socialiste.

Op 8 mei 2017 kondigde hij aan kandidaat te zijn voor de wetgevende verkiezingen op een lijst van En Marche. Op 18 juni 2017 werd hij in de Finistère herkozen tot parlementslid, met 56,53 % van de stemmen.

Op 17 mei 2017 werd hij benoemd tot minister voor de Cohesie van de territoria, in de regering van Édouard Philippe. Het ging om een nieuwe benaming en om een fusie van vroegere ministeries of staatssecretariaten voor huisvesting, ruimtelijke ordening, lokale besturen en platteland.

Hij werd onmiddellijk het onderwerp van een uitdijende polemiek over een vastgoedoperatie waar hij in vroegere jaren zijn vrouw zou hebben in bevoordeeld ten koste van de Mutualités de Bretagne, die hij leidde. Hij oordeelde dat hij zich niets te verwijten had.

In afspraak met Emmanuel Macron bracht hem dit tot de conclusie dat hij niet verder in de regering kon blijven en hij maakte dan ook geen deel meer uit van de regering-Philippe II. Wel kondigde hij aan zich kandidaat te zullen stellen voor het fractievoorzitterschap van de aanzienlijke groep van verkozen parlementsleden van En Marche. Enkele dagen later werd hij inderdaad in die functie verkozen.

In 2018 werd hij verkozen tot voorzitter van de Assemblée Nationale.

Ferrand werkte mee aan:

• La Politique à l'affiche (1986),
• Décentralisation à l'affiche (1988)
• La Solitude biologique (2002).

• Webstek Richard Ferrand
• Fiche op de webstek van de Assemblée nationale