Richard Carapaz

In 2013 won Carapaz het Pan-Amerikaanse kampioenschap op de weg bij de beloften door met een voorsprong van bijna twee minuten op Isaac Bolívar solo als eerste over de finish te komen. Bolívar was de enige die binnen tien minuten na Carapaz wist te finishen en van het totale aantal deelnemers reden slechts tien renners de wedstrijd uit. In 2016 wist Carapaz als stagiair bij Movistar Team derde te worden in het jongerenklassement van de Ronde van Toscane. Mede hierdoor kreeg hij een profcontract aangeboden.

Zijn debuut voor het enige Spaanse team op het hoogste niveau maakte Carapaz in de Ronde van de Algarve van 2017, waar hij in de vijfde etappe opgaf. In maart deed hij mee om de winst in de GP Industria & Artigianato: hij werd, achter Adam Yates, tweede in een sprint met zes renners.[1] In mei van dat jaar werd hij zesde in het eindklassement van de Ronde van Madrid en vierde in dat van de Ronde van Castilië en León. Later in 2017 debuteerde Carapaz in de Ronde van Spanje, zijn eerste grote ronde. Hier eindigde hij als 36ste in het eindklassement.

In 2018 won Carapaz de Ronde van Asturië en reed hij ook de Ronde van Italië. Met zijn overwinning in de achtste etappe werd hij de eerste Ecuadoriaan in de geschiedenis die een etappe wist te winnen in een grote ronde. In het eindklassement van de Giro behaalde hij de vierde plaats. In 2019 won hij in Verona voor het eerst in zijn carrière een grote ronde door het eindklassement te winnen van de Ronde van Italië en is daarmee de eerste Ecuadoriaan die een grote ronde gewonnen heeft.

• 2016 – Strongman Campagnolo Wilier (tot 31-3)
• 2016 – Movistar Team (stagiair vanaf 28-7)
• 2017 – Movistar Team
• 2018 – Movistar Team
• 2019 – Movistar Team
• 2020 – Team INEOS

Zie de categorie Richard Carapaz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Voorganger: Chris Froome 2018

Winnaar van de Ronde van Italië Richard Carapaz 2019

Opvolger: 2020