Resolutie 71 Veiligheidsraad Verenigde Naties

	Resolutie 71
Van de	VN-Veiligheidsraad
Datum	27 juni 1949
Nr. vergadering	432
Code	S/RES/71
Stemming	voor; 9 onth.; 2 tegen; 0
Onderwerp	Internationaal Gerechtshof
Beslissing	Voorwaarden waaronder Liechtenstein lid kon worden van het Internationaal Gerechtshof.
	Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1949
	Permanente leden
	Taiwan · Frankrijk · Sovjet-Unie · Verenigd Koninkrijk · Verenigde Staten
	Niet-permanente leden
	Argentinië · Canada · Cuba · Egypte · Noorwegen · Oekraïense SSR

Resolutie 71 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties was de 432e resolutie van de Raad en werd aangenomen in het vierde werkjaar op 27 juni. Negen leden stemden voor tegen geen tegen. Oekraïne en de Sovjet-Unie onthielden zich.

Achtergrond

Op 8 april had de Veiligheidsraad de aanvraag van Liechtenstein om partij van het Statuut van het Internationaal Gerechtshof te worden doorverwezen naar het Comité van Experts.

Inhoud

De Veiligheidsraad:

Beveelt de Algemene Vergadering aan om, in overeenstemming met alinea 2 van artikel °93 van het Handvest der Verenigde Naties, als volgt de voorwaarden te bepalen waaronder Liechtenstein partij van het Statuut van het Internationaal Gerechtshof kan worden:
- Liechtenstein wordt partij van het Hof als het een door het land zelf geratificeerde verklaring neerlegt bij de secretaris-generaal, met daarin:

a. Aanvaarding van de voorwaarden van het Statuut van het Hof.

b. Aanvaarding van de verplichtingen van VN-lidstaten in artikel °94 van het VN-Handvest.

c. Het op regelmatige basis leveren van een door de Algemene Vergadering in samenspraak met de Liechtensteinse regering bepaalde bijdrage aan de kosten van het Hof.

Verwante resoluties

Bronnen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina United Nations Security Council Resolution 71 op de Engelstalige Wikisource.

Resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties uit 1949
Lijst · 67 · 68 · 69 · 70 · 71 · 72 · 73 · 74 · 75 · 76 · 77 · 78

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.