Resolutie 1305 Veiligheidsraad Verenigde Naties

De landen in de regio moesten een constructieve rol spelen in het vredesproces in Bosnië en Herzegovina, en vooral Kroatië en Servië en Montenegro hadden hierin verplichtingen onder het vredesakkoord. Intussen had Kroatië al stappen gezet om haar relaties met Bosnië en Herzegovina te verbeteren. De terugkeer van vluchtelingen in heel de regio was cruciaal voor een permanente vrede.

De partijen werden opgeroepen hun verplichtingen onder het vredesakkoord na te komen. De voornaamste verantwoordelijke voor de uitvoering daarvan was Bosnië en Herzegovina zelf. De internationale steun aan het land hing daarvan af. Eén van de zaken waartoe de partijen zich hadden verbonden was medewerking aan het Joegoslavië-tribunaal.

De partijen hadden verklaard de SFOR-macht te willen voortzetten. De lidstaten werden geautoriseerd dat gedurende twaalf maanden te doen, en om de naleving van Annex 1-A van het vredesakkoord te blijven verzekeren. Ook mocht SFOR zichzelf verdedigen en het nodige doen om de regels in verband met het luchtruim boven Bosnië en Herzegovina te doen naleven.

Het mandaat van de UNMIBH-vredesmacht – inclusief de politiemacht IPTF – werd verlengd tot 21 juni 2001. De lidstaten werden nog eens gevraagd die IPTF van gekwalificeerd personeel te voorzien.