Reshuffling tijdens de kabinetten Desi Bouterse

De term reshuffling in de betekenis van kabinetsherschikking werd op 13 maart 2012 geïntroduceerd door Ivan Graanoogst in het radioprogramma Bakana tori van Clifton Limburg. Het programma wordt uitgezonden door de staatszender SRS. Graanoogst was op dat moment chef-secretaris en Limburg perschef, in beide gevallen van het Kabinet van de President.[1][2] De reden waarom reshuffling tijdens de kabinetten van Bouterse nodig was, is niet goed helder geworden. Op bepaalde momenten werd gesproken over de capabiliteit of de loyaliteit van de ministers, wat later geen rol van betekenis werd gegeven.[1][3]

De aankondiging in maart 2012 zorgde in de periode erna voor geruchten en speculaties om welke bewindslieden het zou kunnen gaan en wie de mogelijke opvolgingskandidaten zouden zijn. Politici wilden in deze tijd niets over de situatie kwijt uit angst zelf een van de personen te worden die door het staatshoofd vervangen zou worden. Een week later werd de ministers verboden om naar het buitenland te reizen.[1]

Een politieke factor die in deze periode meespeelde, was de stemming in De Nationale Assemblée (DNA) over de aanpassing van de Amnestiewet op 4 april. De wetswijziging had onder meer de bedoeling om Bouterse het recht te geven zichzelf amnestie te verlenen voor zijn rol in de Decembermoorden van 1982. Uiteindelijk stemden van de 51 parlementsleden 28 voor, 12 tegen en verleenden 11 geen quorum (presentie in DNA).[1][4] Ministers van partijen die tegen de wet hadden gestemd, werden later onderdeel van de reshuffling, waarbij Celsius Waterberg (BEP) en Linus Diko (BP-2011) werden ontslagen en vervangen door loyale ministers.[5] De verwachting was aanvankelijk dat de vernieuwde ministersploeg binnen enkele dagen bekend gemaakt zou worden.[1] Het gewijzigde kabinet werd uiteindelijk op 3 mei beëdigd, waarbij vijf ministers waren ontslagen, drie naar andere departementen waren verplaatst en twee extra onderministers waren aangenomen.[6] Bouterse kondigde bij de presentatie van de vernieuwde ministersploeg aan dat hij het niet bij deze reshuffling zou laten.[7]

Tijdens de kabinetten Bouterse-I en II, van 2010 tot 2020, passeerden uiteindelijk 58 ministers de revue.[3][8][9]

Vanuit de Surinaamse samenleving is kritiek op de vele kabinetsherschikkingen die geen incident waren, maar tijdens de regeringen van Bouterse een structureel karakter kregen.[3][8][10]

• Surinaamse parlementsverkiezingen 2010
• Surinaamse parlementsverkiezingen 2015