Reichssicherheitsdienst

De RSD werd opgericht op 15 maart 1933 als Führerschutzkommando in Beieren, als bescherming voor prominente nazi's in Beieren, aangezien daar regelmatig opstootjes waren. De dienst bestond uit voormalige leden van de Beierse politie. In 1934 werd het werkterrein van de RSD op aandringen van Heinrich Himmler uitgebreid tot het volledige Derde Rijk. Op 1 augustus 1935 werd de naam veranderd naar Reichssicherheitsdienst.

Van 1933 tot 1936 legden alle leden van de RSD de Wehrmachteed af, de officieren in het bijzijn van Hitler en Himmler. In 1937 werden alle leden van de RSD automatisch lid van de SS (indien hun Arische afstamming buiten kijf stond) en legden ze de SS-eed af.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er discussie tussen de Wehrmacht en de SS over de positie van de RSD. Het OKW bepaalde dat alle RSD'ers deel uitmaakten van de Wehrmacht en gaf hem een overeenkomstige geheime militaire status en de naam van de RSD werd gewijzigd naar Reichssicherheitsdienst Gruppe Geheime Feldpolizei (GFP). Hierdoor waren de RSD'ers in feite leden van de geheime militaire politie en konden ze de hulp inroepen van de Feldgendarmerie of gewone soldaten, militaire gebouwen binnengaan en een militair uniform dragen.

De taak van de GFP was dezelfde als die van de RSD, maar de GFP trad ook op tegen Griekse partizanen in juni 1944. De GFP trad buitengewoon wreed op tegen (vermeende) partizanen, zoals bij het dorpje Distomo. Daar ontsnapte de GFP aan een hinderlaag van partizanen en nam wraak door het verkrachten, plunderen en standrechtelijk executeren van de dorpsbewoners.

Na de oorlog werd de GFP door het Internationaal Tribunaal van Neurenberg niet veroordeeld als criminele organisatie, maar werden de leden wel beschuldigd van oorlogsmisdaden, hoewel nooit een leidend figuur van de GFP werd berecht, laat staan veroordeeld.