De Rode Ridder (stripreeks)

In 1990 wordt naar het voorbeeld van de in Amerika populaire graphic novel, met name Frank Miller's Batman: The Dark Knight Returns, een nieuwe reeks gestart onder de naam Red Knight. Het eerste album, De vuurgeest, is een afgeleide van het gelijknamige, dertiende Rode Ridder-album. De tekeningen van Marvano en de tekst van Ronald Grossey moesten een meer volwassen publiek aanspreken, maar sloeg in het geheel niet aan. Biddeloo uitte in verschillende striptijdschriften ook kritiek op Red Knight.[5] Het eerste deel heeft nooit een vervolg gekregen.[6] Er werd even aan gedacht om het tekenwerk van de reeks over te laten aan de Nederlandse tekenaar Minck Oosterveer, maar dit werd in 2010 van de baan geschoven. Oosterveer tekende wel enkele platen voor dat eventuele tweede deel, De Zwarte Wolvin, een afgeleide van het gelijknamige, vijftiende Rode Ridder-album. Deze kan men nu nog terugvinden op zijn website[7]

Sommige van Marvano's tekeningen, uit Red Knight, werden eind jaren 90 gerecupereerd als covers voor de jeugdboekenreeks.

Eind 2017, verscheen er (in navolging van Amoras) een "moderne" interpretatie van de "Rode Ridder", getekend door Stedho naar een scenario van Lectrr. In deze reeks is de hoofdrol weggelegd voor een motard genaamd Red. De reeks bevat tal van verwijzingen naar de klassieke verhalen van Vandersteen, maar heeft ook veel gelijkenissen met tal van Amerikaanse comics zoals oa. The Black Knight of Moonknight, twee superhelden die ook hun krachten ontlenen aan het magische of het mystieke.

• Cartoonist Jerooms figuur "Ridder Bauknecht" is een parodie op de Rode Ridder.Tekenaars Tom Bouden en Kim Duchateau maakten eveneens een parodie op de Rode Ridder, met het album "Herman, de Lichtrode (roze) Ridder", dat ook een duidelijke verwijzing bevat naar de televisiereeks Buiten De Zone (alleen is Herman niet verwijfd, maar eerder een droge macho). Ook brengt cartoonist Geinz een gagstripreeks: "De Rosse Ridder".
• In het Suske en Wiske album Wattman belanden de hoofdfiguren in de Middeleeuwen waar ze de Rode Ridder tegen het lijf lopen.
• Lambik leest in het Suske en Wiskealbum De maffe maniak een album van de Rode Ridder.
• De Rode Ridder dook ook op in de Urbanus stripreeks, onder meer in De vergeten Willy en Wat voorafging. Diezelfde Urbanus verscheen ook drie keer in de Rode Ridder strip, in het album Stille getuigen, De Heren van Rode en De slag van Woeringen in de figuur van de nar Urban.[8]
• De Rode Ridder en zijn gevolg spelen mee in het album Het geheim van de kousenband (2001)
• In het Kiekeboealbum Bij Fanny op schoot (2005) hadden de Rode Ridder en zijn gevolg ook een gastoptreden.
• In het album Het bloed van Merlijn, uit de stripreeks En daarmee Basta! dragen de hoofdpersonages kledij die verwijst naar de hoofdpersonages uit de stripreeks De Rode Ridder.
• In het album (Op zoek naar Neroke) uit de stripreeks van F.C. De Kampioenen krijgt Carmen een klap op haar hoofd. Ze kraamt vanaf dat moment enkel onzin uit. Ze citeert steeds dialogen uit de strips van De Kiekeboes. Xavier besluit dat hij liever had dat ze uit De Rode Ridder zou citeren.

• In de aflevering "Kitsch en Kunst" van de Vlaamse komische reeks Buiten De Zone rijdt een verwijfde homoseksuele ridder rond, genaamd: "De Roze Ridder", een verwijzing naar De Rode Ridder.[9]
• De Belgische illustrator Pascal Agotha[10] parodieerde de Rode Ridder door zijn eigen (online) "antiheld" te maken, namelijk "Nahoj, de Groene Ridder"[11]. Deze antiheld is eerder het tegenovergestelde van Johan, zelfs zijn naam is letterlijk het tegenovergestelde (Nahoj is Johan in spiegelschrift). Nahoj beleefde zijn eerste avontuur in "Erwin, de Magiër", dat op zich een parodie is van het 20ste Rode Ridder album: Kerwyn de magiër. Verder verschenen er een paar kortverhalen van de groene ridder in het online magazine ‘Knocky Magazine’.