Rally van Portugal

De Rally van Portugal, voorheen bekend als Rallye Vinho do Porto of TAP Rallye de Portugal, en tegenwoordig formeel als Vodafone Rally de Portugal, is het grootste rallyevenement in Portugal en een ronde van het wereldkampioenschap rally.

Rally van Portugal
Algemene statistieken
Land Portugal
HoofdkwartierMatosinhos (huidige vorm)
OndergrondOnverhard
Aantal edities53
Rally in het WK19732001, 2007, 2009–heden
Eerste editie1967
Winnaar Carpinteiro Albino
Eerste editie in WK1973
Winnaar Jean-Luc Thérier
Laatste editie2019
Winnaar Ott Tänak
Meeste overwinningen Markku Alén (5)
Sébastien Ogier (5)
Portaal    Autosport

Geschiedenis

De rally werd in 1967 voor het eerst georganiseerd, in het gebied rondom Estoril. De rally maakte deel uit van de kalender in het inaugurele seizoen van het Wereldkampioenschap rally in 1973, en hield deze plaats vast tot aan 2001. Voor het seizoen 2002 moest de rally plaatsmaken voor de Rally van Duitsland. De rally was sindsdien gereconstrueerd en werd nu gehouden in de Algarve omgeving. Nadat de organisatie zich in 2006 weer kandidaat had gesteld, verkreeg de rally in het 2007 seizoen weer een plaats op de WK-kalender. In 2008 ontbrak de rally door een rotatiesysteem die de overkoepelende organisatie FIA op dat moment hanteerde, maar in 2009 keerde het evenement weer terug. Inmiddels heeft het hierin ook een vaste plaats verworven.

In 2000 werd de rally door de rijders benoemd tot 'Rally of the Year'. De Finse rallyrijder Markku Alén was met vijf overwinningen lange tijd het meest succesvol in de rally, maar dit record werd in 2017 geëvenaard door Sébastien Ogier.

Het schrappen van subsidies door de lokale overheden van de Algarve – waar men de Euro's liever wou spenderen aan golf en surfen – lag mee aan de basis om in 2015, na een afwezigheid van 14 jaar, terug naar de “bakermat” van de rally in het noorden van het land te trekken. Het nieuwe rallycentrum bevindt zich nu in Matosinhos, net buiten Porto.

Wedstrijdkarakteristieken

Het Portugese evenement was van oorsprong een rally die op verschillende ondergronden werd verreden. De openingsproeven vlak bij de hoofdstad Lissabon vonden plaats in een bosrijke omgeving op asfaltwegen, terwijl de resterende proeven hogerop in het noorden op onverhard werden verreden. Sinds eind jaren negentig werd de concentratie meer op losse ondergronden gelegd en werd het in zekere zin een puur onverhard evenement.

Een ander sterk kenmerk van de rally waren de enorme aantallen toeschouwers die het evenement altijd trok. Met name in de jaren zeventig en tachtig toen toeschouwersveiligheid miniem was, werden de rallypaden bestormd door honderdduizenden toeschouwers, met name op de asfaltproeven nabij Lissabon, die vaak het meeste bekijk trokken van het lokale publiek. Dit zorgde vaak voor angstaanjagende taferelen, waar mensen zo lang mogelijk op de weg bleven staan terwijl een competitieve deelnemer met zijn auto aan kwam zetten. Dit alles bereikte zijn climax tijdens de 1986 editie toen lokale rijder Joaquim Santos in een Ford RS200 een groep toeschouwers moest ontwijken die zich in een buitenbocht geschaard hadden op de weg. Hierbij raakte hij de macht over het stuur kwijt, en ging aan de andere kant van de weg af en belandde in een zee van mensen. In totaal kwamen er vier mensen om het leven (waarvan drie ter plekke) en vielen er daarnaast nog tientallen gewonden. Alle overige fabrieksrijders trokken zich vervolgens als protest terug uit de rally, aangezien zij niet in deze condities door wilden rijden. Dit was tevens de eerste aderlating voor de toenmalige Groep B klasse, die later dat jaar na een dodelijk ongeval van Lancia-rijder Henri Toivonen helemaal opgeschort zou worden. Een consequentie voor de rally zelf was dat de openingsproeven nabij Lissabon voortaan werden geschrapt, al bleek dit in de eerstvolgende jaren geen garantie te zijn op een betere veiligheid van toeschouwers. Sinds de jaren negentig zijn de omstandigheden hierin echter drastisch verbeterd. Nog steeds is echter de Portugese WK-ronde een van de drukst bezochte rally's op de kalender.

Lijst van winnaars

Een deelnemer aan de rally in 1982
Carlos Sainz over een van de druk bezochte proeven tijdens de rally in 1988
Daniel Sordo actief tijdens de rally in haar tweede incarnatie, in 2012
De rally, nu weer terug in oude vorm, werd in 2015 gewonnen door Jari-Matti Latvala
Sébastien Ogier evenaarde met een vijfde overwinning in 2017 het record van Markku Alén
Editie Seizoen Rijder Navigator Auto
53 2019 Ott Tänak Martin Järveoja Toyota Yaris WRC
52 2018 Thierry Neuville Nicolas Gilsoul Hyundai i20 Coupé WRC
51 2017 Sébastien Ogier Julien Ingrassia Ford Fiesta WRC
50 2016 Kris Meeke Paul Nagle Citroën DS3 WRC
49 2015 Jari-Matti Latvala Miikka Anttila Volkswagen Polo R WRC
48 2014 Sébastien Ogier Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
47 2013 Sébastien Ogier Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
46 2012 Mads Østberg Jonas Andersson Ford Fiesta RS WRC
45 2011 Sébastien Ogier Julien Ingrassia Citroën DS3 WRC
44 2010 Sébastien Ogier Julien Ingrassia Citroën C4 WRC
43 2009 Sébastien Loeb Daniel Elena Citroën C4 WRC
42 2008 Luca Rossetti Matteo Chiarcossi Peugeot 207 S2000
41 2007 Sébastien Loeb Daniel Elena Citroën C4 WRC
40 2006 Armindo Araújo Miguel Ramalho Mitsubishi Lancer Evo VIII
39 2005 Daniel Carlsson Mattias Andersson Subaru Impreza WRX STi
38 2004 Armindo Araújo Miguel Ramalho Citroën Saxo VTS S1600
37 2003 Armindo Araújo Miguel Ramalho Citroën Saxo VTS S1600
36 2002 Didier Auriol Thierry Barjou Toyota Corolla WRC
35 2001 Tommi Mäkinen Risto Mannisenmäki Mitsubishi Lancer Evo 6.5
34 2000 Richard Burns Robert Reid Subaru Impreza WRC2000
33 1999 Colin McRae Nicky Grist Ford Focus WRC
32 1998 Colin McRae Nicky Grist Subaru Impreza WRC98
31 1997 Tommi Mäkinen Seppo Harjanne Mitsubishi Lancer Evo IV
30 1996 Rui Madeira Nuno da Silva Toyota Celica GT-Four
29 1995 Carlos Sainz Luís Moya Subaru Impreza 555
28 1994 Juha Kankkunen Nicky Grist Toyota Celica Turbo 4WD
27 1993 François Delecour Daniel Grataloup Ford Escort RS Cosworth
26 1992 Juha Kankkunen Juha Piironen Lancia Delta HF Integrale
25 1991 Carlos Sainz Luís Moya Toyota Celica GT-Four
24 1990 Miki Biasion Tiziano Siviero Lancia Delta Integrale 16V
23 1989 Miki Biasion Tiziano Siviero Lancia Delta Integrale
22 1988 Miki Biasion Carlo Cassina Lancia Delta Integrale
21 1987 Markku Alén Ilkka Kivimäki Lancia Delta HF 4WD
20 1986 Joaquim Moutinho Edgar Fortes Renault 5 Turbo
19 1985 Timo Salonen Seppo Harjanne Peugeot 205 Turbo 16
18 1984 Hannu Mikkola Arne Hertz Audi quattro A2
17 1983 Hannu Mikkola Arne Hertz Audi quattro A1
16 1982 Michèle Mouton Fabrizia Pons Audi quattro
15 1981 Markku Alén Ilkka Kivimäki Fiat 131 Abarth
14 1980 Walter Röhrl Christian Geistdörfer Fiat 131 Abarth
13 1979 Hannu Mikkola Arne Hertz Ford Escort RS1800
12 1978 Markku Alén Ilkka Kivimäki Fiat 131 Abarth
11 1977 Markku Alén Ilkka Kivimäki Fiat 131 Abarth
10 1976 Sandro Munari Silvio Maiga Lancia Stratos HF
9 1975 Markku Alén Ilkka Kivimäki Fiat Abarth 124 Rallye
8 1974 Raffaele Pinto Arnaldo Bernacchini Fiat Abarth 124 Rallye
7 1973 Jean-Luc Thérier Jacques Jaubert Alpine-Renault A110 1800
6 1972 Achim Warmbold John Davenport BMW 2002 TII
5 1971 Jean-Pierre Nicolas Jean Todt Alpine-Renault A110 1600
4 1970 Simo Lampinen John Davenport Lancia Fulvia 1.6 Coupé HF
3 1969 Francisco Romãozinho "Jocames" Citroën DS 21
2 1968 Tony Fall Ron Crellin Lancia Fulvia 1.3 Coupé HF
1 1967 Carpinteiro Albino Silva Pereira Renault 8 Gordini
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.