Citroenparkiet

Citroenparkieten zijn groen en de mannetjes hebben een geel masker rond de snavel en gele borst, poppen niet die missen de gele kenmerken. Ze worden meestal (met staartveren meegerekend) ongeveer 15-20 cm lang. Zowel bij mannen als poppen zitten aan de onderkant van hun vleugels een aantal donkerblauwe veren.

Rondom de oogjes zit een grijs randje. De ogen zijn in vergelijking met de rest van het lichaam vrij groot. Ze zitten aan de zijkant van het hoofd, want het zijn prooidieren.

De citroenparkiet is van nature een zaad- en vruchteneter, een mengsel van grote parkietenzaad en eivoer volstaat als voeding. Hij heeft wel variatie nodig, dus er moet regelmatig van voedsel veranderd worden of hij moet fruit of groente krijgen, anders krijgt hij problemen met zijn spijsvertering.

Het karakter van een citroenparkiet is vrij rustig in vergelijking met andere vogels. Ze zijn ook nieuwsgierig en niet bang voor mensen. Ze zijn niet erg agressief en ze maken niet zo veel geluid.

In vergelijking met de Aymara-parkiet zijn citroenparkieten wat spontaner in de omgang met ander dieren en mensen. Ze komen sneller naar iemand toe, omdat ze minder snel bang zijn voor andere wezens.

Een citroenparkiet is prima als huisdier te houden, mede vanwege het vrij rustige karakter. Hij is ook vrij intelligent, daardoor is hij makkelijk tam te krijgen als men er een beetje moeite voor doet. Hij heeft wel redelijk veel aandacht nodig, tenzij hij gezelschap van een soortgenoot heeft. Het is een gezelschapsdier dat van nature in kolonies leeft.

Hij is afkomstig uit Zuid-Amerika, uit de regenwouden in Argentinië, Chili, Peru en Bolivia en telt 4 ondersoorten:

• P. a. robertsi: het noordelijke deel van Centraal-Peru.
• P. a. aurifrons: centraal en het westelijke deel van Centraal-Peru.
• P. a. margaritae: van zuidelijk Peru tot westelijk Bolivia, noordelijk Chili en noordwestelijk Argentinië.
• P. a. rubrirostris: van noordwestelijk Argentinië tot centraal Chili.