Pierre Véry

In 1913, het jaar waarin zijn moeder overleed, werd Véry op internaat gestuurd. In die tijd werden de eerste kiemen gekweekt voor de inhoud van Les Disparus de Saint-Agil en Les Anciens de Saint-Loup, twee van zijn romans.

In 1930 werd de allereerste Prix du Roman d'Aventures aan hem toegekend voor zijn tweede boek, de politieroman Le Testament de Basil Crookes. Hij speelde nog een tijd met het idee een 'ernstig' auteur te worden maar in 1934 besloot toch hij te kiezen voor de politieroman. Hij schiep een nieuw personage, Prosper Lepicq, een advocaat die in zijn vrije tijd detective speelde en die een zevental onderzoeken voerde in evenveel politieromans. Véry ontwikkelde geleidelijk zijn eigen stijl, hij wou zijn verhalen een humoristische en een fantastische toets geven, voor hem vormden ze romans de mystère. Een van die romans, Le Gentleman des Antipodes (1936), was bijzonder succesvol.

In 1938 maakte het grote publiek kennis met hem via Les Disparus de Saint-Agil, de verfilming door Christian-Jaque van zijn drie jaar eerder verschenen roman Les Disparus de Saint-Agil. Dit grote succes betekende voor Véry het startschot voor een drukke parallelle carrière als scenarist in de filmwereld. Hij zag negen van zijn romans verfilmd worden. Van vijf verfilmingen nam hij het scenario voor zijn rekening, de andere scenario's werden onder meer door Charles Spaak en Marcel Aymé geschreven. L'Assassinat du père Noël (1941) , L'assassin a peur la nuit (1942) en Goupi-Mains rouges (1943) zijn evenveel klassiekers van de Franse cinema geworden. Véry verzorgde ook het scenario van films die niet op zijn werk gebaseerd waren. Zo werkte hij meerdere keren samen met Christian-Jaque, Yves Ciampi, Georges Lampin en Jean-Paul Le Chanois.

Pierre Véry overleed plotseling aan een hartaanval in 1960. Hij was bijna zestig jaar.