Phelsuma standingi

Phelsuma standingi is een hagedis uit de infraorde gekko's (Gekkota) en de familie Gekkonidae.[2] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Paul Ayshford Methuen en John Hewitt in 1913.

Phelsuma standingi
IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2010)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Gekkota (Gekko's)
Familie:Gekkonidae
Geslacht:Phelsuma (Madagaskardaggekko's)
Soort
Phelsuma standingi
Methuet & Hewitt, 1913
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Phelsuma standingi op Wikispecies
Portaal    Biologie
Herpetologie

Uiterlijke kenmerken

De lichaamslengte is ongeveer 13,5 centimeter, de totale lengte inclusief staart tot 28 cm. De hagedis heeft 112 tot 122 schubbenrijen op het midden van het lichaam.

Net zoals de meeste andere Madagaskar(-)daggekko's heeft ook Phelsuma standingi bonte kleuren, hoewel vaak lang niet zo fel als andere soorten. De basiskleur is meestal niet grasgroen maar eerder groengrijs tot bruin. Mannetjes in de paartijd kleuren echter groen of zelfs azuurblauw. De kop heeft vaak een lichtgroene kleur, evenals de bovenzijde van de rug. De tekening bestaat uit een vale bandering die iets donkerder is. Juveniele exemplaren zijn zeer sterk gestreept; ze hebben een zeer donkerbruine zebra-tekening, een sterk gebandeerde staart en de basiskleur is lichtbruin, de kop groengeel en de staart helder blauw. Deze felle kleuren gaan verloren als het dier volwassen wordt, hierdoor wordt een juveniel door het volwassen mannetje niet als concurrent gezien.

Algemeen

Leefgebied

De gekko is endemisch op Madagaskar, in het zuidwestelijke deel. Zoals de naam al aangeeft is de levenswijze dagactief en 's nachts schuilt de hagedis in bomen en struiken. Het voedsel bestaat uit kleine geleedpotigen of kleine gewervelden zoals andere gekko's, maar het dier likt ook wel nectar uit bloemen en soms worden andere kleine gekko's opgegeten. De habitat bestaat uit warme omgevingen met veel vegetatie maar ook open plekken om te zonnen. Als het koeler wordt kleurt het dier donkerder om efficiënter warmte op te vangen en zo sneller te jagen. Met bijna dertig centimeter is deze soort samen met de 'gewone' Madagaskardaggekko (P. madagascariensis) een van de grotere daggekko's. Er wordt vermoed dat deze soort een partner voor het leven uitzoekt, wat vrij uniek is in de reptielenwereld.

Bronvermelding

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.