Phase Alternating Line

PAL (Phase Alternating Line) is de Duitse standaard voor analoge kleurentelevisie-uitzendingen. Het wordt gebruikt in West-Europa (behalve Frankrijk) en in een groot aantal andere landen.

 NTSC

 PAL, of stapt over naar PAL

 SECAM

 geen informatie

PAL wordt haast altijd gecombineerd met de televisiesystemen B en G of een ander systeem met 625 lijnen per beeld en 25 beelden per seconde. De lijnfrequentie wordt daarmee 15.625 Hz (= 25 × 625), de karakteristieke fluittoon van televisies die jongeren nog kunnen horen.

Brazilië is een uitzondering, hier wordt PAL gecombineerd met het Amerikaanse systeem M, dus met 525 lijnen en 29,97 beelden per seconde. De lijnfrequentie bedraagt 15.734,25 Hz (= 29,97 × 525).

De kleurinformatie wordt meegestuurd als twee kleurverschilsignalen die in kwadratuurmodulatie op een hulpdraaggolf zijn gemoduleerd. Bij systeem B en G heeft deze een frequentie van 4.433.618,75 Hz. Door deze manier van coderen blijft het signaal compatibel met zwart-wittelevisies. Het nadeel is dat dergelijke signalen niet goed te decoderen zijn als de kleurendraaggolf in de ontvanger ook maar iets in fase verschilt. Dit wordt in PAL opgelost door de fase van het signaal na iedere beeldlijn om te keren en deze met de voorgaande beeldlijn te vergelijken. Vandaar de naam PAL. Het resultaat is nul fasefout met hooguit een kleine kleurverzadigingsfout.

Sinds 1976 worden enkele van de bovenste (onzichtbare) lijnen ingezet voor het transport van tekstinformatie, de zogenaamde teletekst.