Pauselijke Bijbelcommissie

De Pauselijke Bijbelcommissie is een commissie van kardinalen die in Rome bijeenkomt om zich met exegese van de Heilige Schrift bezig te houden. De instelling is voortgekomen aan de - geheel aan de Bijbel gewijde - encycliek Providentissimus Deus van paus Leo XIII. De eerste commissie, die in 1902 bijeenkwam, bestond uit drie kardinalen en twaalf adviseurs.

De werkwijze van de commissie is als volgt. De kardinalen die deel uitmaken van de commissie stellen vragen op over bepaalde Bijbelplaatsen. Deze vragen worden door de adviseurs beantwoord. De antwoorden worden vervolgens in de Commissie besproken. Ook wordt er vaak over bepaalde interpretaties gestemd. Uiteindelijk wordt een voorstel voor de authentieke interpretatie van een bepaalde Bijbelpassage gezonden aan de paus. Deze stelt vervolgens de interpretatie vast, of stuurt - indien hij het niet eens is met de interpretatie - het werk terug aan de Commissie. De Commissie was oorspronkelijk ook bedoeld als een tegenwicht tegen de moderne Bijbelexegese die met name in Duitsland tot ontwikkeling was gekomen. Onder Leo's opvolger - paus Pius X - kreeg de Bijbelcommissie een belangrijke rol in het bestrijden van modern geachte uitingen van Bijbelexegese.

Sinds de apostolische constitutie Pastor Bonus van paus Johannes Paulus II valt de Pauselijke Bijbelcommissie onder de Congregatie voor de Geloofsleer. De prefect van deze congregatie is tevens - ex officio - voorzitter van de Bijbelcommissie.