Patti LaBelle

Patricia Louise Holt (Philadelphia (Pennsylvania), 24 mei 1944) is een Amerikaans soulzangeres. Ze is bekend geworden als frontzangeres van de Amerikaanse popgroep Labelle, maar scoorde ook solo enkele hits onder de naam Patti La Belle en Patti LaBelle.

Patti LaBelle
Patti LaBelle bij de start van de La Belle Community Football League (2005)
Algemene informatie
Volledige naam	Patricia Louise Holt
Geboren	24 mei 1944
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1960-heden
Genre(s)	Pop R&B Gospel
Label(s)	Philadelphia International Epic MCA Def Jam
Officiële website (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel
Portaal    Muziek

Als kind droomde Holt al van het oprichten van een meisjesgroep en in 1961 richtte ze met Cindy Birdsong de groep The Ordettes op.[1] Later kwamen daar Nona Hendryx en Sarah Dash bij. De naam van de groep veranderde in Patti LaBelle and the Bluebells. Een grote hit van de groep toen was Decatur Street. Het kwartet werd een trio in 1967 toen Cindy Birdsong de groep verliet om bij The Supremes te gaan zingen, waar ze Florence Ballard verving. In 1970 werd de groepsnaam Labelle en veranderde hun stijl in een mengeling van soul, disco en funk, compleet met extravagante kleding in de trant van de glamrock. De bekendste hit uit deze periode was Lady Marmalade (Voulez-vous coucher avec moi?). In 1976 gingen de groepsleden uit elkaar en begonnen aan een solocarrière.

De eerste jaren van haar solocarrière zocht Patti LaBelle naar een muzikale identiteit. Ze had geen contract bij een platenmaatschappij, maar wist op eigen kracht twee hits te scoren dankzij haar trouwe schare fans. Twee hits waren You are my friend en Love, need and want you, bewerkt en gecoverd door Nelly en Kelly en een grote hit. Na enkele jaren gezocht te hebben naar een muziekstijl, scoorde ze in 1984 opnieuw een hit met New Attitude, dat onderdeel uitmaakte van de filmtrack van Beverly Hills Cop met Eddie Murphy. Ze trad op tijdens Live Aid in 1985. Aldaar zong ze, naast haar eigen hit New Attitude covers van John Lennon's Imagine en Bob Dylan's Forever Young. In 1986 bracht ze het duet On my own, samen met Michael McDonald, uit, dat in onder meer Nederland een nummer 2-notering bereikte in de Top 40.

Hoewel ze in Nederland nooit een ster werd, bereikte ze in de VS die status wel. Ze won Grammy Awards en kreeg een ster op Hollywood Walk of Fame. Ze werd gekozen tot NAAPC entertainer of the year, een belangrijke prijs voor Afro-Amerikaanse entertainers. Ze kwam daarmee in het rijtje van Michael Jackson, Whitney Houston, Will Smith, Oprah Winfrey, Beyoncé, Eddie Murphy en Lionel Richie. Patti LaBelle won deze belangrijke prijs twee keer. Dit heeft ze te danken aan haar energieke liveperformances, waar ze in de VS de grootste bekendheid mee kreeg. Er waren tributes waarvoor ze gevraagd werd te zingen, onder meer voor Diana Ross, Frank Sinatra, Whitney Houston, Michael Jackson, Aretha Franklin, Destiny's Child en Luther Vandross. Deze optredens werden in brede kring gewaardeerd en vormden de basis van vele andere uitnodigingen en een eigen tv-show. Ze trad op bij fan en vriendin Oprah Winfrey, bij Jay Leno, Martha Stewart, Rosie O'Donnell Show en Arsenio Hall Show, in tal van live-tv-performances.

In 2005 coverde LaBelle het nummer She's Out of My Life van Michael Jackson. Een ander nummer van LaBelle is Oh People.