Paolo Di Canio

Paolo heeft een afwisselende carrière gehad, waarin hij verschillende prijzen heeft gewonnen en geselecteerd is geweest voor de nationale ploeg, maar waarin hij ook een onderwerp van controverse is geweest, zoals na het aanvallen van een scheidsrechter tijdens een wedstrijd, en recent is hij beschuldigd van het meermalig maken van een fascistisch gebaar om de zege van zijn team te vieren, onder andere in de Romeinse derby tegen AS Roma. Hij is ook bekend als direct en vurig, en voor zijn flair op en naast het veld. Ook staat hij ervoor bekend een lid van de ultras (SS Lazio's Irriducibili) te zijn geweest in zijn jeugd, wat redelijk ongewoon is bij profspelers.

In 1985 tekende hij voor Lazio, en bleef er tot 1990, toen hij naar topclub Juventus verhuisde. Daar speelde hij tot 1993, de daaropvolgende seizoenen speelde hij voor Napoli en dan AC Milan. In 1996 ging hij naar Celtic in Schotland, en na dit succesvol seizoen in Glasgow (15 goals in 37 wedstrijden) trok hij naar Sheffield Wednesday en ging spelen in de Premiership.

In het Verenigd Koninkrijk blijft hij herinnerd door een incident op het veld in 1998, waar hij scheidsrechter Paul Alcock omver duwde, toen hij tijdens een match van Sheffield tegen Arsenal van het veld werd gestuurd. In januari 1999 tekende hij bij West Ham United, en hielp hen een hoge eindpositie (5de) en een ticket voor de UEFA-cup te behalen. Hij scoorde de BBC Goal of the Season in 2000, met een prachtige volley tegen Wimbledon, een doelpunt dat nog steeds als een van de mooiste in de geschiedenis van de Premiership wordt gezien. In dat seizoen werd hij ook als Hammer of the Year verkozen door de fans van de club.

In 2001 won hij de FIFA Fair Play award. De december daarvoor had hij in een match tegen Everton FC getuigd van grote sportiviteit toen hij een open doelkans onbenut liet, en in de plaats daarvan de bal opraapte omdat Paul Gerrard, de doelman van Everton, geblesseerd op de grond lag. FIFA beschreef de actie als een "een speciale handeling van goede sportiviteit". Hij bleef bij West Ham tot 2003, na hun degradatie tekende hij bij Charlton Athletic. In 2004 keerde hij terug naar zijn thuisclub, Lazio, waar hij in de Romeinse derby scoorde, net als 15 jaar eerder. In de zomer van 2006 trok hij naar Cisco Roma, in de Serie C2. Hier speelde hij tot en met het seizoen 2007/2008.

Op 10 maart 2008 kondigde Di Canio aan een punt te zetten achter zijn carrière als professioneel voetballer. Hij had al langer veel last van blessureleed en kon het seizoen niet meer afmaken.

Di Canio was bij zijn afscheid voornemens een coachingsdiploma te halen om zo uiteindelijk professioneel trainer te worden. In een interview gaf hij aan dat zijn grootste droom was ooit coach te worden van zijn voormalige club West Ham United. Vanaf seizoen 2011-12 was hij trainer van de toenmalige Engelse vierdeklasser Swindon Town. Op 18 februari 2013 nam hij hij echter ontslag, terwijl hij net gepromoveerd was met Swindon Town. Tevens brak hij op donderdag 21 februari 2013 in bij Swindon Town om nog enkele zaken mee te nemen.

Op 31 maart maakte Sunderland AFC bekend dat Di Canio een contract van twee en een half jaar bij de club had ondertekend. Na een slechte start van het seizoen 2013-2014 werd hij eind september ontslagen bij Sunderland en vervangen door de voormalig Uruguayaans international Gustavo Poyet.

• 1985/86 S.S. Lazio
• 1986/87 Ternana
• 1987/90 S.S. Lazio
• 1990/93 Juventus
• 1993/94 Napoli
• 1994/96 AC Milan
• 1996/97 Celtic
• 1997/98 Sheffield Wednesday
• 1998/03 West Ham United
• 2003/05 Charlton Athletic
• 2004/06 S.S. Lazio
• 2006/08 Cisco Roma

• Lijst van spelers van Juventus FC
• Lijst van spelers van West Ham United FC
• Lijst van spelers van Sheffield Wednesday FC