Otto Cornelis Adriaan van Lidth de Jeude

Van Lidth de Jeude, lid van het geslacht Van Lidth de Jeude, studeerde aan de Polytechnische School te Delft. In 1903 trad hij in dienst van Rijkswaterstaat. Van 1925 tot 1935 was hij lid van de gemeenteraad van Baarn. Hij werd in 1935 minister van Waterstaat in het Kabinet-Colijn II; deze functie had hij ook in het Kabinet-Colijn III. Na zijn aftreden werd hij voor de Liberale Staatspartij (LSP) lid van de Tweede Kamer. In 1938 werd hij voorzitter van de Raad voor de Wieringermeer en in 1939 werd hij wederom minister van Waterstaat in het enige weken standhoudende Kabinet-Colijn V. In deze late jaren 1930 was Van Lidth de Jeude bij het Koloniaal Instituut, het tegenwoordige Koninklijk Instituut voor de Tropen, zowel lid van de raad van beheer als van het dagelijks bestuur.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef hij in Londen, waar hij voorzitter werd van het Londens comité van het Nederlandse Rode Kruis. In die hoedanigheid was hij verantwoordelijk voor de opvang van vluchtelingen uit bezet gebied. Van 1942 tot 1945 was hij minister van Oorlog in het Kabinet-Gerbrandy II. Hij weerstond de dringende wens van koningin Wilhelmina dat haar schoonzoon prins Bernhard na de bevrijding opperbevelhebber van de strijdkrachten zou worden.

Als waterbouwkundige is Van Lidth de Jeude betrokken geweest bij waterwerken in China en Curaçao en werkte hij in Nederlands-Indië. Na de oorlog heeft hij bij enkele organisaties en bedrijven bestuursfuncties vervuld.

Jhr. ir. O.C.A. van Lidth de Jeude is mede bekend geworden door de later gepubliceerde dagboeken die de koningin en de regering in Londense ballingschap tijdens de Tweede Wereldoorlog belichten.

• M.J. van Lennep, 'Lidth de Jeude, jhr. Otto Cornelis Adriaan van (1881-1952)', in: Biografisch Woordenboek van Nederland 1 (1979)
• Londense dagboeken van jhr. ir. O.C.A. van Lidth de Jeude 1940-1945, Huygens ING