Oikocredit

Oikocredit is ontstaan binnen de oecumenische beweging. Tijdens de vierde Assemblee van de Wereldraad van Kerken te Uppsala (Zweden) in 1968 rees de vraag naar de manier waarop kerken hun geld beleggen. Hierop ontstond het plan om een eigen kerkelijk beleggingsfonds op te richten. Dit fonds mocht niet gericht zijn op winstmaximalisatie, maar op armoedebestrijding in ontwikkelingslanden door middel van het verstrekken van kleine leningen (microkredieten) aan arme ondernemende mensen die niet kredietwaardig zijn voor de banken.[4]) Pogingen om een dergelijk fonds op te richten mislukten in Zwitserland en West-Duitsland in 1974. Men was bang dat 'investeren in armen' de reputatie van het bankwezen zou schaden.

• Het jaar daarop, in 1975, maakte een Nederlands werkgroepje een opzet met een oecumenische financieringsorganisatie, de Ecumenical Development Cooperative Society (EDCS). Particulieren konden hierin echter niet rechtstreeks beleggen. Dit probleem werd omzeild door het werken met zogenaamde steunverenigingen; de eerste werd in Nederland opgericht in november 1976. Deze steunverenigingen konden wél lid worden van de EDCS. Zo'n tachtig procent van het kapitaal werd in de loop van de tijd door deze verenigingen geleverd.
• In 1978 werden de eerste leningen verstrekt: 200.000 dollar aan een gezondheidsproject in India, en 100.000 dollar aan een project in Ecuador. In die tijd werden er ook steunverenigingen opgericht in verschillende Duitse deelstaten.
• In 1988 werd het Max Havelaar-keurmerk voor Fair Trade opgericht. Max Havelaar werd daarmee voor de EDCS de eerste partner met een handelslening.
• In 1989 kon de EDCS voor het eerst twee procent dividend uitkeren.
• In 1999 veranderde de EDCS haar naam in Oikocredit. Het aantal steunverenigingen en leden groeide en daarmee ook de inleg.
• In 2000 stelden de Verenigde Naties de Millenniumdoelen op, die in 2015 bereikt moeten zijn, waaronder terugdringing van armoede en de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, stimulering van onderwijs en ecologische duurzaamheid.
• In 2006 kreeg Muhammad Yunus, oprichter van de Grameen Bank (bank van de armen), de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn methode van de microfinanciering. Prinses Maxima werd ambassadeur van het microkrediet van de Verenigde Naties.
• In 2007 begon in de Verenigde Staten de kredietcrisis die werd gevolgd door een bankencrisis in 2008, een eurocrisis en een wereldwijde economische crisis. Oikocredit heeft daarvan geen nadelen ondervonden. Zij behield het laagste risicoprofiel van de Autoriteit Financiële Markten (AFM).
• In november 2010 werd Oikocredit, dat in die maand ook zijn 35-jarig bestaan vierde, door de Consultative Group to Assist the Poor (CGAP[5]) onderscheiden met de ESG Award (Environmental, Social en Governance) voor de best presterende financier van de microkredietsector. Oikocredit kreeg deze onderscheiding als blijk van erkenning voor zijn bijdrage aan maatschappelijk verantwoord investeren.[3]
• Situatie in 2012: Sinds de oprichting in 1975 heeft Oikocredit in meer dan zeventig landen geïnvesteerd. Het uitstaand kapitaal bedraagt 516 miljoen euro, verdeeld over 862 partners, waarvan 595 microfinancieringsorganisaties (MFI's). Het geld komt van 45.000 (particuliere) investeerders via steunverenigingen in Nederland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje, Zweden, Zwitserland, Groot-Brittannië en Ierland, Mexico, Uruguay, Japan, Korea, de Filipijnen, Canada en de Verenigde Staten. De microfinancieringspartners bereikten in 2011 ruim 26 miljoen mensen. Van de ontvangers van een microkrediet is rond de 80 procent vrouw, en iets meer dan de helft van de ondernemers woont op het platteland. Van de uitgeleende microkredieten komt zo'n 98 procent terug.
• In 2014 bedroeg het totaal uitstaand kapitaal 595 miljoen euro en bereikte Oikocredit een kleine 28 miljoen mensen in zo'n 63 ontwikkelingslanden en opkomende economieën[6]. Social performance management is hierbij een prioriteit.
• In 2015 vierde Oikocredit zijn 40-jarig jubileum. Op 11 juni sprak koningin Máxima de genodigden op de internationale jubileumbijeenkomst in Berlijn toe via een video. Zij prees daarin het belang van inclusieve financiering en de positie die Oikocredit hierin inneemt: De wijze waarop Oikocredit al 40 jaar wereldwijd bijdraagt aan een rechtvaardige en duurzame maatschappij door het verlenen van financiële diensten aan mensen met zeer lage inkomens, met zijn ethische en duurzame ontwikkelingsstrategie.[7]
• In 2016 bedroeg het uitstaand kapitaal 941 miljoen euro waarmee 46 miljoen klanten van de microfinancieringspartners van Oikocredit werden bereikt. Op 26 mei 2016 kreeg Oikocredit een award van de Stichting Adverteerdersjury Nederland voor de campagne 'Made in Malawi'. Volgens het juryrapport was het "Een mooie, pure en authentieke campagne, waarin alles helemaal klopt: een Parel."[8]
• In het jaar 2018 had Oikocredit een aantal hoogtepunten te vieren, waaronder de overstap naar de Triodos Bank en als eerste belegger in Nederland is met een geheel Fairtrade CO2-neutrale bedrijfsvoering.
• In april 2019 opende Oikocredit op het Centraal Station in Utrecht het 'Gelukspakhuis'.[9]

In Europa: België, Duitsland, Frankrijk, Ierland, Italië, Oostenrijk, Spanje, Verenigd Koninkrijk, Zweden, Zwitserland.

In Noord-Amerika: Canada, Verenigde Staten

• Website Oikocredit
• persberichten Oikocredit International
• Ethische leningen veranderen het leven theguardian.com, 10 februari 2012
• Barometer 2016 van de microfinanciering juni 2016

• Arjan Broers: GELD & GOED, Lessen voor welwillende kapitalisten, 2013, Uitg. Scandalon. ISBN 9789490708733