Office National des Chemins de Fer

Het hoofdnetwerk is ruim 1900 kilometer in lengte en kent meer dan 100 stations. Het netwerk kan grofweg verdeeld worden in een Noord-Zuidlijn die grotendeels de Atlantische kustlijn volgt, en een Oost-Westlijn in het Noorden.[2] Dit hoofdnet is grotendeels gelijk aan de drie oorspronkelijke lijnen, al zijn er natuurlijk wel uitbreidingen doorgevoerd en is het hoofdnet geëlektrificeerd.

Tussen de stad Casablanca en de nationale luchthaven is een eigen spoorlijn met een regelmatige pendeldienst. Ook op de noord-zuidverbinding is een tak naar Oued Zem welke doorgetrokken zal worden naar Beni Mellal in het Atlasgebergte.

Aanleg tunnel Nador

Vanaf het begin van de spoorwegen in Marokko is Marrakech het eindpunt, maar er zijn plannen om het spoor zuidwaarts te verlengen tot Agadir en later al-Ajoen in de Westelijke Sahara.

Op de Oost-West lijn tussen Fez en Oujda is een tak aangelegd vanaf Taourirt naar Nador. De aanleg van deze lijn is rond 2006 begonnen en is in juli 2009 in gebruik genomen.[3] De lijn is grotendeels naast de bestaande wegen aangelegd. Taourirt ligt op ongeveer 400 meter hoogte in het Rifgebergte, terwijl Nador aan zee ligt - dus op enkele meters hoogte. Om te grote hellinghoeken te voorkomen worden veel kunstwerken gebouwd en/of volgt de spoorlijn een minder steile route dan de wegen. En om overlast in de stad Nador te beperken is het traject binnen de stadsgrenzen volledig ondergronds aangelegd. Om de verbindingen tussen de grote steden aan de Atlantische kust met Tanger te verbeteren wordt een binnenbocht aangelegd tussen Kentra en Tanger, zodat niet alle treinen via Meknes hoeven te rijden.

In 2007 werd bekend dat de Marokkaanse overheid het Zwitserse bedrijf Lombardi Engeneering opdracht heeft gegeven onderzoek te verrichten naar de mogelijkheden voor de realisatie van een spoorwegtunnel tussen Spanje en Marokko onder de Straat van Gibraltar[4]

Met dit project is Marokko het eerste Afrikaanse land met een Hogesnelheidslijn.[6]De directeur van de ONCF, Mohammed Rabie Khlie, verwacht dat deze eerste HSL-lijn in Afrika ongeveer 8 miljoen passagiers per jaar zal trekken. Het is de bedoeling dat deze dienst toegankelijk zal zijn voor de gewone man en het is de bedoeling dat er elk uur een trein rijdt met een capaciteit van 500 personen. Tijdens de spits zal er zelfs elke 30 minuten gereden worden[7]

De HSL lijnen zullen in principe door het staatsbedrijf ONCF geëxploiteerd gaan worden. Met het eerste traject is een investering van rond de 20 miljard Dirham gemoeid (ongeveer US$2,5 miljard). De helft van dit geld is nodig voor de aanleg van de spoorlijn zelf, 5,6 miljard voor de apparatuur rond het spoor en de resterende 4,4 miljard voor het rollend materieel[5]

Het benodigde geld wordt voor een groot deel (4,8 miljard dirham) betaald door de overheid, 1 miljard komt van het Hasan II fonds voor sociale en economische ontwikkeling. Ook komen er donaties uit Frankrijk en de rest van Europa van bijna 2 miljard Dirham. En via leningen onder gunstige voorwaarden wordt de resterende 12,3 miljard binnengehaald[7]