Koninkrijk Northumbria

Het koninkrijk Northumbria (Nederlands: Northumbrië) was een van de belangrijkere Angelsaksische koninkrijken in het Engeland van voor Willem de Veroveraar. Het behoorde tot wat wel de heptarchie wordt genoemd. De naam verwijst naar het gebied, ten noorden van de rivier de Humber. De hoofdstad van dit koninkrijk was Monkchester, het tegenwoordige Newcastle upon Tyne.

Norþhymbra
Tijdelijk weer gesplitst in Bernicia en Deira in: 633-634, 644-664, 670 Ondergeschikt aan Wessex (827-878)
←  ←  ←  ←  604 – 878  →  →
Kaart
802
Algemene gegevens
Hoofdstad	Monkchester
Talen	Oudengels
Religie(s)	Germaans heidendom, christendom (sedert 627)
Regering
Regeringsvorm	Koninkrijk
Staatshoofd	Koning

Het gebied strekte zich uit van de Humber tot de Forth. Het koninkrijk ontstond uit de samenvoeging van twee andere rijken: Deira en Bernicia. Koning Edwin (616 - 632) aanvaardde het christendom in 627 en was Bretwalda van 627 tot 632. Ook zijn opvolgers Oswald (633-641) en Oswiu (641-670) droegen die titel.

In 810 of kort daarvoor kwam Eanred, zoon van Eardwulf, op de troon en heerste tot 841. Tijdens zijn regering erkende Northumbria in 827 het oppergezag van Egbert, koning van Wessex.

Het Grote heidense leger (Nieuwengels: Great Heathen Army) van Deense Vikingen landde in 867 op de Britse kust en veroverde Northumbria, dat een onderdeel van de Danelaw werd. Een Engelse herovering bleef tijdelijk, in 878 werd het Deense Koninkrijk Jorvik gevestigd. In 954 werd Northumbria door de Engelsen veroverd en onderdeel van het Koninkrijk Engeland; hiermee hield het op te bestaan als onafhankelijk koninkrijk en werd het een graafschap.