Koninkrijk Essex

Het Koninkrijk Essex (Est Seaxna) was een van de zeven traditionele Angelsakische koninkrijken (Heptarchie) van Engeland en werd rond het jaar 500 gesticht. Het koninkrijk Essex bestond bij benadering uit het tegenwoordige Essex, Hertfordshire en Middlesex.

Ēast Seaxna Rīce Kingdom of the East Saxons
527 – 825  →
Kaart
Kerngebied van Essex in grijs, de gebieden Hertfordshire (noordwest) en Middlesex (zuidwest) zwart omlijnd.
Algemene gegevens
Hoofdstad	Londen
Talen	Oudengels
Religie(s)	Heidendom, Christendom
Regering
Regeringsvorm	Koninkrijk
Staatshoofd	Koning

Het koninkrijk Essex werd in het noorden begrensd door de rivier de Stour en het Koninkrijk East Anglia, in het zuiden door de rivier de Theems en het Koninkrijk Kent, in het westen door het Koninkrijk Mercia, en in het oosten vormde de Noordzee de grens.

Het koninkrijk Essex wordt voor het eerst genoemd in een beschrijving over de aankomst van bisschop (en later heilige) Mellitus in Londen in 604. Het genoemde gebied bevatte tevens de twee voormalige provinciale Romeinse hoofdsteden Colchester en Londen. Voor een korte periode in de 8e eeuw omvatte het koninkrijk Essex tevens het koninkrijk Kent, maar in 812 kwam het grootste gedeelte van het koninkrijk -inclusief Londen- zelf onder heerschappij van het koninkrijk Mercia, en werd het een hertogdom. Na de nederlaag van koning Beornwulf rond 825 kwam Essex onder de heerschappij van koning Egbert van Wessex. In 870 werd Essex weer afgestaan door Wessex, middels het Verdrag van Wedmore, aan het Danelaw-koninkrijk East Anglia.