Nini Bulterijs

Haar eerste muzikale passen zette ze onder leiding van koster-organist Jozef D'Hooghe te Temse. Ze verbleef op een kostschool te Brussel en later studeerde ze piano in Antwerpen aan het muziekcollege en vervolgens aan het Koninklijk Conservatiorium. Op aanraden van Victor Legley ging ze vervolgens contrapunt en fuga studeren aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. Jean Louël, bij wie ze contrapunt studeerde, bood haar aan ook orkestratie en instrumentatie te oefenen.

Met De terugkeer van de krijgsgevangene, haar eerste compositie, bereikte ze de eindfinale van de Prix de Rome. Vervolgens schreef, als eindexamen aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth, de compositie De triomf van het bloed. Dit stuk was samengesteld uit een motet voor koor en orkest, een strijkkwartet en een cantate op tekst van Karel Jonckheere. In 1962 nam ze deel aan Festival van de Hedendaagse Muziek in Polen en in 1963 werd ze tweede in de Prix de Rome. In 1966 behaalde ze de Tweede prijs in de Internationale Koningin Elisbethwedstrijd voor Toondichtkunst (compositie)[2] en in 1969 ontving ze de Prijs Emile Doehaerd voor compositie met pianotrio. In 1973 ten slotte nam ze nogmaals deels aan het Festival van de Hedendaagse Muziek in Polen.

Later ging ze onderwijzen. In 1962 werd ze aangesteld aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen waar ze notenleer, en later harmonie, contrapunt en fuga doceerde.

• Sonata, 2 violen, pianoforte, 1960
• Symphonic Movements, orkest, 1960
• Pianoforte Concerto, 1961
• Trio voor piano, viool en cello, 1962[3]
• Arion (cantata, tekst: B. Decorte), solo viool, koor, orkest, 1963
• Concerto, 2 violen, orkest, 1964
• Symphonie, 1965
• Viool Concerto, 1968
• Rondo, viool, pianoforte, 1972