Neil Sullivan

Neil Sullivan (Sutton, 24 februari 1970) is een in Engeland geboren Schots voormalig doelman in het betaald voetbal. Hij was eerste doelman bij Wimbledon, Tottenham Hotspur en Leeds United. Sullivan speelde 28 interlands in het Schots voetbalelftal en maakte deel uit van de selectie op het WK 1998 in Frankrijk.[1][2]

Neil Sullivan
Neil Sullivan, 2005
Persoonlijke informatie
Volledige naamNeil Sullivan
Geboortedatum24 februari 1970
GeboorteplaatsSutton, Engeland
Lengte183 cm
PositieDoelman
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2013
Jeugd
1986–1988 Wimbledon
Senioren
Seizoen Club W 0(G)
1988–2000
1992
2000–2003
2003–2004
2004–2007
2006
2007
2007–2013
2012–2013
Totaal		 Wimbledon
→ Crystal Palace
Tottenham Hotspur
Chelsea
Leeds United
→ Doncaster Rovers
→ Doncaster Rovers
Doncaster Rovers
→ AFC Wimbledon		 1810(0)
10(0)
640(0)
40(0)
950(0)
30(0)
130(0)
1840(0)
200(0)
5650(0)
Interlands
1997–2003  Schotland 280(0)
Portaal    Voetbal

Biografie

Sullivan werd geboren in Sutton (Essex). De doelman begon zijn carrière in 1988 bij het voormalige Wimbledon, waar hij doorstroomde uit de jeugd. Hij moest er meteen de naar Newcastle United vertrokken clublegende Dave Beasant vervangen. Beasant en de club hadden in 1988 de FA Cup gewonnen tegen Liverpool.[3] Sullivan stelde niet teleur, maar was geen vaste waarde (titularis). Hij werd even verhuurd aan Crystal Palace in 1992, maar speelde regelmatig toen de club in de Premier League uitkwam. Hij werd ook lange tijd gebruikt als back-up voor de Nederlander Hans Segers als die geblesseerd was.[4] In 2000 degradeerde men naar de First Division (tegenwoordig de Championship). De op dat moment 30-jarige doelman vertrok om op een hoog niveau te kunnen blijven spelen. Tottenham Hotspur nam hem over van Wimbledon.[5]

Sullivan was de eerste doelman bij (toenmalig middenmoter) Spurs en speelde meer dan 80 officiële wedstrijden voor de club. Hij verloor de finale van de League Cup tegen Blackburn Rovers in 2002. Sullivan stond daarbij onder de lat voor Tottenham Hotspur. In augustus 2003 verkaste hij naar Chelsea, waar hij voor het eerst reservedoelman was.[6] Carlo Cudicini was namelijk de eerste doelman met dienst. Hij mocht slechts spelen indien Carlo Cudicini eens rust gegund werd of geblesseerd was. Sullivan speelde vier competitiewedstrijden voor Chelsea. Na slechts één seizoen verliet hij Stamford Bridge en tekende een contract bij Championship-club Leeds United. Sullivan werd gehaald als vervanger voor Paul Robinson, die naar Tottenham was vertrokken.[7] Met deze handtekening zat zijn carrière op het hoogste niveau er echter volledig op want Leeds United promoveerde in zijn tijd niet naar de Premier League. Hij was eerste doelman tot concurrent Casper Ankergren hem uit het elftal speelde.

In 2007 verruilde hij Leeds United voor Doncaster Rovers, dat hem gedurende het voorgaande seizoen al huurde.[8] Sullivan keepte nog ruim 200 competitiewedstrijden in de loondienst van Doncaster Rovers. Vanaf november 2012 werd hij uitgeleend aan AFC Wimbledon, de nieuw opgerichte club die dezelfde naam draagt van zijn oude en niet meer bestaande club Wimbledon FC.[9] Sullivan beëindigde zijn loopbaan in 2013, op 43-jarige leeftijd, en werd jeugdtrainer bij Leeds.[7][10]

Erelijst
Doncaster Rovers FC
2007
2013

Zie ook
Zie de categorie Neil Sullivan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.