Nederlands curlingteam (vrouwen)

Nederland nam voor het eerst deel aan een internationaal toernooi tijdens het Europees kampioenschap van 1980, in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Het Nederlandse team kon vier van z'n tien wedstrijden winnen, en beëindigde het toernooi op de achtste plaats. Het was de start van een reeks wisselvallige prestaties. In 1983 eindigde Nederland op de vijfde plaats op het EK, de beste Nederlandse prestatie tot op heden. De volgende jaren was Nederland echter steeds vaker in de onderste regionen van het klassement te bespeuren. De jaren negentig vormden een donkere periode voor het Nederlandse curlingteam. Verscheidene jaren eindigde Nederland op de laatste plaats. Met de komst van skip Shari Leibbrandt-Demmon in 2004 kwam hier verandering in. Nederland kon promotie naar de A-divisie afdwingen. Een jaar later eindigde Nederland zelfs op de zevende plaats. In 2006 degradeerde Nederland opnieuw uit de A-divisie, om een jaar later wederom te promoveren. Deze trend zette zich ook de komende jaren voort. In 2010 eindigde Nederland wederom laatste in de A-divisie, waarna het land een jaar niet deelnam aan het EK. In 2012 keerde het Nederlandse team terug, maar door het jaartje afwezigheid was Nederland wel gedegradeerd naar de C-divisie. Hierin eindigde het land derde, waardoor het nipt promotie naar de B-divisie miste. In 2013, 2018 en 2019 schitterden de Nederlanders wederom in afwezigheid op het internationale curlingtoneel. De laatste jaren pendelt het Nederlandse team tussen de B- en C-divisie van het Europees curlingkampioenschap.

Nederland heeft tot op heden drie keer deelgenomen aan het wereldkampioenschap. Succesvol waren deze deelnames echter allerminst. Zowel in 1981, 1986 als in 2006 eindigde Nederland op de laatste plaats. In totaal speelde Nederland in deze jaren 29 wedstrijden op het wereldkampioenschap, die het allemaal verloor. Voor de Olympische Winterspelen wist Nederland zich nog nooit te kwalificeren.