Nazareth (Israël)

Hoewel opgravingen in de nabijheid duiden op een begraafplaats die dateert uit ca 9000 v.Chr, zijn er verder geen aanwijzingen van een vroege prehistorische bewoning. Opgravingen wijzen uit dat de vroegste bewoning dateert uit de bronstijd en de ijzertijd. Er zijn nauwelijks bewijzen te vinden die duiden op het bestaan van een nederzetting tussen het Assyrische tijdperk en de vroege Romeinse overheersing.

In Lukas 1:26 wordt Nazareth vermeld als de stad waar de geboorte van Jezus werd aangekondigd aan Maria, en verder als de plaats waar hij opgroeide. In 2009 vonden Israëlische archeologen bij opgravingen resten van gebouwen die uit de tijd van Jezus zouden stammen.[1][2] Verder zijn er weinig restanten uit deze periode gevonden. Wellicht is de reden hiervoor dat Nazareth in de oudheid een tamelijk onbelangrijk plattelandsplaatsje was met een oppervlakte van niet meer dan 4 hectare.[3] Op grond van de omvang van het grafveld uit de Herodiaanse periode schat archeoloog Jonathan Reed de bevolkingsgrootte van Nazareth in deze periode op minder dan 400 personen.[3] Op het grafveld is onder meer een (Aramese) voorchristelijke inscriptie aangetroffen.[4]

Pas in de vierde eeuw na Christus, toen het christendom een voorname plaats in het Romeinse Rijk ging innemen en de pelgrimage naar Palestina op gang kwam, werd Nazareth een plaats met grotere betekenis.

In het Verdelingsplan van de Verenigde Naties (Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties van november 1947) aangaande het Britse Mandaatgebied Palestina lag Nazareth in het Arabische deel. In 1948 veroverde het Israëlische leger het noordelijke gebied ervan en kwam Nazareth in Israël te liggen. De aanval op de stad begon op 9 juli 1948, de dag na die waarop de eerste wapenstilstand eindigde. Toen het Israëlische bombardement met mortiergranaten begonnen was en de bevolking uitdrijving vreesde, besloot deze uit eigener beweging te vertrekken. Arabische regeringen probeerden dit tegen te gaan (i.v.m. de grote aantallen vluchtelingen die er toen al waren) en David Ben-Gurion, die zich van het belang van de stad voor de internationale christelijke gemeenschap bewust was, wilde geen etnische zuivering hier. Dus liet hij het bevel van de plaatselijke Israëlische bevelhebber Moshe Karmil, om tot ontvolking (16000 personen waarvan 10000 christenen) over te gaan, intrekken. Nazareth is daardoor nog de stad met de grootste Arabische bevolking in Israël (binnen de grenzen van voor 1967): de bevolking mocht voor het grootste deel blijven, aangevuld met vluchtelingen uit omringende dorpen.[5]

In 1997 raakten de christelijke en islamitische bevolkingsgroepen in conflict over de bouw van een centrale moskee naast het centrale kerkgebouw, de Basiliek van de Aankondiging; op deze plek zou Maria van de engel Gabriël hebben gehoord dat zij zwanger zou raken van Jezus. Aanvankelijk steunde de Israëlische regering de wens van de moslims - de grootste bevolkingsgroep in Nazareth, om de moskee te bouwen - maar onder massale druk van de internationale christelijke gemeenschap, waaronder het Vaticaan en George W. Bush, de president van de Verenigde Staten, werd in 2002 de bouw van de moskee definitief stilgelegd.

Met deze naam duiden de Arabische Israëli's de protesten en daden van geweld aan die - met de beginnende Tweede Intifada in de Palestijnse Gebieden - optraden in de staat Israël tussen Joodse en Arabische Israëli's. 13 Arabische Israëli's werden daarbij gedood. Begonnen op 1 oktober en eindigend op de 10 oktober 2000 was Nazareth vooral op 8 en 9 oktober toneel van rellen tussen inwoners van het hoger gelegen joodse Nazareth Illit en Arabische inwoners van Nazareth.