Musicologie

Musicologie of muziekwetenschap is de wetenschappelijke studie van muziek op universitair niveau. Het zelf praktisch musiceren is daarvan geen onderdeel. Veruit de meeste studenten hebben wel een muzikale vorming achter de rug. Sommigen combineren de studie musicologie met een opleiding aan een conservatorium.

Vakgebied

Musicologie houdt onder meer in:

Aanvankelijk was musicologie vooral gericht op het 'redden uit de vergetelheid' van oude meesters en het schrijven van (vaak geromantiseerde) biografieën. In de loop van de twintigste eeuw kreeg de musicologie een wetenschappelijke status. Belangrijke figuren die daarbij een rol speelden zijn Guido Adler en Carl Dahlhaus.

Het belangrijkste musicologische naslagwerk met betrekking tot de Westerse klassieke muziek is The New Grove Dictionary of Music and Musicians,[1] met als Duitstalige tegenhanger de MGG (Die Musik in Geschichte und Gegenwart).[2]

Specialismen

  • Etnomusicologie houdt zich bezig met sociale en culture aspecten van muziek wereldwijd.
  • Historische musicologie gaat over muziekgeschiedenis, bijvoorbeeld over de werken en het leven van een componist.
  • Cognitieve musicologie bestudeert wat er zoal wordt aangewakkerd in de hersenen bij het luisteren naar muziek.
  • Muziekfilosofie, waarbij onder meer wordt onderzocht welke verwantschappen er zijn tussen muziek, taal en communicatie, of de taal van de muziek universeel is en in hoeverre muziek cultuurbepaald is.

Opleidingen in het Nederlands taalgebied

In Vlaanderen wordt de bachelor in de musicologie alleen onderwezen aan de Katholieke Universiteit Leuven. De master in de musicologie kan men volgen aan de Katholieke Universiteit Leuven en de Universiteit Gent. In Nederland bestaan opleidingen aan de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Utrecht.

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.