Montefiore dell'Aso

Montefiore dell'Aso telt ongeveer 777 huishoudens. Het aantal inwoners daalde in de periode 1991-2001 met 2,8% volgens cijfers uit de tienjaarlijkse volkstellingen van ISTAT.

De streek wordt al vanaf het Paleolithicum door mensen bewoond, pijlpunten e.d. zijn nog terug te vinden. De ijzertijd (IX-IV v.Chr.) heeft een duidelijker nalatenschap in de streek van Montefiore achtergelaten: graven waarin nog veel aardewerken, bronzen en ijzeren voorwerpen zijn teruggevonden, bewijzen dat de streek een belangrijke Piceense necropolis was. De godin Floris werd aanbeden door de inwoners van dit gebied en waarschijnlijk is de naam Montefiore dankzij deze cultus ontstaan: Mons Floris. Tijdens de Romeinse tijd is de streek belangrijk gebleven - de grotten met graven rondom Montefiore, Massignano en Campofilone getuigen daarvan. In de vroege middeleeuwen werd de streek een parochie voor de verering van de Heilige Lucia van Syracuse. De oorlog tussen de Goten en de Byzantijnen van 535-553 hield flink huis in de streek, waardoor de bevolking de Romeinse nederzettingen in de dalen ontvluchtten en vestingen (castra) bouwden boven op de heuvels. Door de vele oorlogen is het soms onmogelijk om nauwkeurige getuigenissen terug te vinden, maar het oudste nog bestaande document waarin Montefiore wordt genoemd dateert uit het eind van de twaalfde eeuw: in 1208 doet de bisschop Adendolfo van Fermo de Heren van het de forten Montefiore en Aspromonte (Egidius de Monte Floris e Ugo de Aspromonte) een proces aan. De twee burchtheren maakten beiden deel uit van de familie Tebaldeschi en hun domeinen lagen praktisch tegen elkaar aan. In de dertiende eeuw werden de verschillende burchten en domeinen verenigd onder een enkele, onafhankelijke burcht, die van Montefiore. De vesting had een zeker belang in de streek: hiervan getuigt de Franciscaner kerk met klooster die in die tijd gebouwd is. In 1357 telde de vesting zo’n honderdtal huishoudens en een duizendtal inwoners (Constitutiones Aegidiane). Kardinaal Gentile Partino van Montefiore dell’Aso is van groot belang geweest voor Montefiore. De Partino-familie wist in 1387 samen met de ghibellijnen uit Fermo de vesting te onttrekken aan de invloed van de welfen, waarna Montefiore onder het gezag van Fermo kwam. In de vijftiende eeuw werd met de steun van paus Sixtus V een ziekenhuis gebouwd. Tevens was dit de periode van grote culturele bloei, onder andere dankzij de aanwezigheid van de schilder Carlo Crivelli. De gemeente groeide voorspoedig en in de zestiende eeuw moest een grotere muur gebouwd worden met de zes torens die je nu nog kunt terugvinden. De politiek in de zeventiende en de achttiende eeuw werd geleid door een niet gesloten groep edellieden en grootgrondbezitters, die in Montefiore verschillende paleizen lieten bouwen. De families bleven tot aan de Tweede Wereldoorlog aan de macht.

Montefiore is een typisch middeleeuws vestingstadje op een heuvel (410 m) waarvan het oude centrum goed bewaard is gebleven, onder andere delen van de oude muur en 6 torens die nog uit de vijftiende en zestiende eeuw stammen.

Kerken

Kapittelkerk van Santa Lucia (1878) is geheel herbouwd in neoclassicistisch stijl en herbergt verschillende noemenswaardige kunstwerken, waaronder een polyptiek van Carlo Crivelli, het houten koor uit 1600, een Madonna van Loreto van hout en papier-maché. met fresco’s van Fontana. Een relikwie (een vinger) van de heilige martelares Santa Lucia van Syracuse wordt hier bewaard. De kerk staat op de fundamenten van de veel oudere St Luciakerk uit de derde en vierde eeuw. Kerk van San Francesco is een gotisch-romaanse kerk met kloostergang, gebouwd tussen 1250 en 1310, en was een van de eerste franciscaanse centra in Italië in die tijd. In de zeventiende en achttiende eeuw is de kerk van binnen grotendeels verbouwd in een barokke stijl. In de kerk zijn o.a. een cyclus schilderingen uit de veertiende eeuw te zien van een anonieme kunstenaar die bekendstaat als de Maestro d’Offida, het grafmonument van de heren Partino en kardinaal Gentile Partino, het graf van de Montefioraanse jugendstil kunstenaar Adolfo De Karolis en een schitterend gerestaureerd orgel uit de achttiende eeuw. In 2006 is in het klooster het Sint-Franciscusmuseum geopend, voor de tentoonstelling van kunst, cinema en volkenkunde. Kerk van San Filippo Neri bevindt zich een beetje buiten het centrum. De bouw begon eind zeventiende eeuw op de fundamenten van het oude kerkje Maria del Monte uit 1573 in opdracht van de Oratorianen (Padri Filippini), die het kerkje vernoemden naar hun stichter Philippus Neri. Het geheel bestaat uit een kerk en een klooster. In de kerk wordt een groot aantal relikwieën van heiligen en martelaars uit de Romeinse catacomben bewaard. In het bijbehorende klooster werd in de negentiende eeuw het ziekenhuis gevestigd. Corpus Domini kerk en het klooster van de Dominicaner orde zijn van 1846.

Torens

De stadsmuren die in de vijftiende en zestiende eeuw gebouwd zijn, werden op de hoeken voorzien van veelhoekige torens. Alleen die aan de noordoostkant, de zwaardere toren van de Egidi, is vijfhoekig. Ook de twee toegangspoorten, Porta Canapale en Porta Nova, hebben twee eigen torens. Torrione del Cassero, Torrione degli Egidi, Torrione di San Francesco, Torrione di San Marco e Porta Nova, Torrione del Pestrino of dello Sporte, en de Torrione Canapale. De Porta Dritta of Aspromonte geeft toegang van het Belvedere de Carolis naar het historische centrum

Overigen

Belvedere De Carolis is een uitzichtpunt direct in het historisch centrum met zicht over de vallei ten zuiden van Montefiore. Adolfo De Karolis Zaal heeft een vakwerk plafond en veertiende-eeuwse ramen. Er hangen enkele olieverf-bozzetti van Adolfo de Karolis (1874-1928), die model hebben gestaan voor de fresco’s in het Palazzo del Podestà in Bologna. Tentoonstelling van Domenico Cantatore (1906-1998) is samengesteld in 1989 met veel werken van schilders en graveurs uit Apulië met afbeeldingen van mensen, landschappen en het leven van het zuiden. Het Park G. De Vecchis open sinds 1967 biedt moerbeibomen, pijnbomen, eiken en kastanjelaars. Op de top van de Monte Castello is een crypte teruggevonden die nog uit de tiende of elfde eeuw dateert. De site is waarschijnlijk altijd een heilige plaats geweest, zoals opgravingen van Romeinse en Piceense voorwerpen aantonen. Er zijn verschillende achttiende-eeuwse paleizen te vinden waaronder Palazzo Egidi, Palazzo Farsinelli, Palazzo De Sgrilli, Palazzo Rossi, Palazzo Ciarrocchi, Palazzo Pacetti en Palazzo Simonetti.

Buiten de muren

Grotte Sepolcrali op het grondgebied buiten de muren van Montefiore dell’Aso in de heuvels zijn er grotten te vinden. In sommige ervan zijn tunnels gegraven met rechthoekige ruimten waarvan de muren parabolisch naar boven toelopen. Rondom zijn er in de muren rijen nisjes gemaakt die werden gebruikt als begraafplaatsen voor urnen. De Romeinse graftombes dateren uit de eerste en tweede eeuw na Christus. Tot in 1936 hebben enkele arme families, soms generaties na elkaar, gebruikgemaakt van deze grotten als woonruimte. Soortgelijke grotten zijn teruggevonden bij Campofilone en Massignano.

Buiten de stadsmuren zijn er nog er nog enkele plattelandskerkjes Sta Maria delle Grazie langs de weg naar Carassai, is gebouwd in 1646, het is een geliefd kerkje bij de lokale boeren. Sta Maria delle Fede langs de weg naar Campofilone is gebouwd in de vijftiende eeuw en onlangs grondig gerestaureerd in de vorm van een kruis door de twee aangebouwde kapelletjes, het dak wordt gevormd door een aanzienlijke koepel. S. Giovanni Battista, eveneens langs de weg naar Campofilone, wordt al vermeld in 1569, in 1940 werd de kerk grondig gerestaureerd.

Tijdens het Carnaval van Montefiore werd er in 1971 een wedstrijd met praalwagens gehouden, maar veel deelnemers waren zo teleurgesteld dat ze niet gewonnen hadden, dat het carnaval weer afgeschaft werd. Vanaf 1981 werd het weer ingevoerd: per straat of wijk een praalwagen, een totaal van 5 of 6 wagens en een optocht van verklede deelnemers. Sindsdien is het carnaval een belangrijk feest in Montefiore.

het Feest van Sant Lucia in mei wordt al zo’n 1000 jaar gevierd. Ook al valt de dag van de heilige op 13 december, in Montefiore wordt de patroonheilige in mei gevierd door speciale missen, gemeenschappelijke gebeden, en lekenactiviteiten als jeu-de-boules-wedstrijden, paardrijdwedstrijden, vuurwerk en fanfares.

De Viering Corpus Domini en de Infiorata wordt gevierd op de tweede zondag na Pinksteren, waarbij in Montefiore op verschillende plaatsen kunstwerken van bloemblaadjes op de grond worden gelegd.

Op de eerste september wordt er een Palio gevierd, met een optocht van mensen in middeleeuws kostuum en aandacht voor culinaire specialiteiten enz. Het feest dateert nog uit de twaalfde eeuw, de tijd waarin Italiaanse gemeenten onafhankelijkheid kregen.

De Maialata op het Plein in augustus wordt georganiseerd door het Groene Kruis en bestaat uit een enorm banket waar de lokale delicatessen op de kaart worden gezet: polenta met worst, gegrilde varkensribbetjes en rode wijn van de streek (Rosso Piceno). Zo’n duizend gasten schuiven aan enorme tafels.

Montefiore dell'Aso grenst aan de volgende gemeenten: Campofilone, Carassai, Lapedona, Massignano, Monterubbiano, Moresco, Petritoli, Ripatransone.

• Renato Curi (1953-1977), voetballer

• http://www.comune.montefioredellaso.ap.it

Zie de categorie Montefiore dell'Aso van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.