Moederkruid

De plant, die een hoogte van 30 tot 60 cm kan bereiken, heeft veelvuldig vertakte stengels die dicht bebladerd zijn. Moederkruid heeft opvallend zachte ingesneden bladeren en bloemen die in groepjes in korfvorm groeien aan de stengeltop. De bloeitijd strekt zich uit van juni tot eind augustus. Ze overwintert met knoppen op of net iets onder de grond.

Moederkruid groeide oorspronkelijk op de Balkan, in de Kaukasus en Anatolië. De soort raakte als voor medicinale doeleinden gekweekte plant over een groot deel van de wereld verspreid. Door verwildering is de plant in ook in West-Europese flora ingeburgerd. De Moederkruid heeft hier een voorkeur voor ruderale plaatsen waar door dierlijke mest een hoog ammoniakgehalte in de bodem aanwezig is. In steden is dat bijvoorbeeld langs randen van stoepen. Ook in wegbermen, tuinen en andere stenige plaatsen kan de soort zich vestigen.

De plant vond al in de Oudheid heelkundige toepassingen. Ze werd gebruikt om weeën op te wekken en tegen kraamvrouwenkoorts. In kruidentuinen wordt ze nog gekweekt als koortswerend middel.

Verder wordt het gebruikt als middel tegen migraine. Er zijn diverse onderzoeken gedaan naar de effectiviteit tegen migraine, en de consensus is dat vooral de frequentie afneemt (bijna de helft) en er geen bijwerkingen zijn[1]. De ernst van de migraine aanvallen verbetert echter niet.[2]

• Moederkruid (Tanacetum parthenium) op SoortenBank.nl (gebaseerd op de Heukels²³, dit is de voorlaatste uitgave)
• Video determinatie van moederkruid op Flora van Nederland