Mirabegron

Mirabegron (INN) is een geneesmiddel voor de behandeling van het overactieve blaassyndroom. Mirabegron is het eerste middel met een nieuw werkingsmechanisme voor deze behandeling: het is een selectieve β₃-adrenoceptoragonist. Het bindt zich aan β₃-receptoren in de spiercellen van de blaas en heeft als effect dat het gladde spierweefsel van de blaas ontspant, wat leidt tot een verhoogde capaciteit van de blaas en verminderde aandrang om te plassen.

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Mirabegron
Chemische structuur
Gebruik
Merknamen	Betanis; Betmiga; Myrbetriq
Indicaties	overactieve blaas (OAB)-syndroom
Toediening	oraal
Dosering	25 of 50 mg 1x/dag
Databanken
CAS-nummer	223673-61-8
ATC-code	G04BD12
PubChem	9865528
Chemische gegevens
Molecuulformule	C21H24N4O2S
IUPAC-naam	2-(2-amino-1,3-thiazol-4-yl)-N-[4-[2-[[(2R)-2-hydroxy-2-fenylethyl]amino]ethyl]fenyl]aceetamide
Molmassa	396,506 g/mol
Portaal    Geneeskunde

De stof is ontwikkeld door het Japanse farmaceutisch bedrijf Astellas Pharma. Ze was oorspronkelijk bedoeld voor de behandeling van diabetes, maar in dierproeven bleek ze een positief effect te hebben op de blaasfunctie, waarbij het middel ook goed werd verdragen.[1]

Mirabegron is in 2011 Japan toegelaten (merknaam Betanis)[2] en in 2012 ook in de Verenigde Staten[3] en de Europese Unie. De Europese vergunning is verleend op 20 december 2012.[4] Astellas Pharma gebruikt de merknaam Myrbetriq in de Verenigde Staten en Betmiga in Europa.

Mirabegron wordt oraal toegediend in de vorm van tabletten met verlengde afgifte, die eenmaal per dag worden genomen. Er zijn tabletten met 25 of 50 mg van de werkzame stof.[5]

Solabegron en fasobegron zijn twee andere β₃-adrenoceptoragonisten die na mirabegron zijn ontwikkeld.