Marie-Christine Marghem

Marghem, die met één arm geboren werd, studeerde af als licentiaat in de rechten en werd lid van de PSC (dat sinds 2002 cdH heet). In 1994 werd ze voor de PSC verkozen tot gemeenteraadslid van haar geboortestad Doornik.

In 1998 verliet zij de partij in het spoor van voormalig PSC-voorzitter en huidig kopstuk van de MR Gérard Deprez en werd lid van de door Deprez opgerichte MCC. Bij de verkiezingen van 1999 ging die een kartel aan met de PRL en het FDF en later gingen de drie partijen op in de MR.

Van 2003 tot 2014 zetelde Marghem namens de MR in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Omdat ze een juridische achtergrond heeft en voldoende ervaring heeft als advocate, was ze vooral actief in de commissie-Justitie. Tijdens de legislatuur 2010-2014 durfde ze soms kritiek te uiten op het beleid van minister van Justitie Annemie Turtelboom. Ook stelde ze zich anders dan haar partij op tegenover ethische kwesties. Zo stemde ze tegen het wetsvoorstel rond euthanasie voor minderjarigen. Van 2011 tot 2012 was zij er tevens voorzitter van de Dexiacommissie. In 2014 was zij tot haar aantreden als minister voorzitter van de Kamercommissie Justitie.[1]

In Doornik geldt Marghem als een van de sterkste figuren van de gemeente. Van 2000 tot 2006 was zij schepen van Financiën in Doornik en van 2012 tot 2018 was ze eerste schepen, bevoegd voor Ruimtelijke Ordening. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 belandde de MR in de Doornikse oppositie.

In oktober 2014 werd zij minister van Energie, Leefmilieu en Duurzame Ontwikkeling in de Regering-Michel I. Ze is als minister ook verantwoordelijk voor het Federaal Instituut voor Duurzame Ontwikkeling (FIDO). In mei 2015 kreeg ze kritiek omdat ze wekenlang het advies over de heropening van de kerncentrale Doel 1 verzwegen had.[2]

Bij de verkiezingen van mei 2019 werd Marghem herkozen in de Kamer. Ze zetelde er tot in maart 2020, toen ze minister werd in de regering-Wilmès II.

• Ridder in de Leopoldsorde

Marghem is de partner van dirigent, muziekpedagoog en saxofonist Norbert Nozy.[3]