Margriet Oostveen

Oostveen groeide op in Son.[2] Haar vader was ook journalist en schreef voor weekblad De Tijd. Oostveen studeerde van 1990 tot 1994 Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam maar maakte die studie niet af.[3] Zij begon haar carrière als journalist in 1996 bij NRC Handelsblad. Tussen 2005 en 2011 woonde zij in de Verenigde Staten.[4]

In 1994 begon zij als stagiair en contractant bij NRC Handelsblad. Tussen 1996 en 2005 was Oostveen daar redacteur, waarbij zij onder andere lid was van de kunstredactie en eindredacteur van de zaterdagbijlage. In deze periode was zij gespecialiseerd in interviews en dieptereportages.[4] Zij verhuisde in 2005 met haar echtgenoot, correspondent Tom-Jan Meeus[2] naar Washington D.C.[4] VanuitvWashington schreef zij wekelijks columns met de titel ‘Bericht uit Washington’ in NRC Handelsblad.[5] In 2011 kwam zij terug naar Nederland. Zij ging weer werken bij de NRC en schreef drie keer per week een column over Nederland. Zij vertrok bij NRC Handelsblad als gevolg van een conflict met hoofdredacteur Peter Vandermeersch,[3] die zonder haar medeweten op 14 november 2014[6] de naam van Perdiep Ramesar uit een column van haar hand geschrapt. Ramesar was journalist bij Trouw en had fictieve bronnen opgevoerd[7] in artikelen over moslims in Den Haag. Hij werd eind 2014 op staande voet ontslagen wegens journalistieke fraude.

Vanaf januari 2015 is Oostveen redacteur bij de Volkskrant.[4] Zij schrijft bij deze krant de verslaggeverscolumn samen met Toine Heijmans en Ariejan Korteweg.[8]

In 2019 interviewde zij Margaret Atwood over haar boek The Testaments.[9]

Oostveen praat graag met mensen en komt zo tot de onderwerpen van haar columns.[2] Zij maakt zich boos over managers die erg tevreden over zichzelf zijn, slecht luisteren en geen voeling met de werkelijkheid hebben. Zij vindt het haar taak als journalist om de werkelijkheid te onderzoeken en te verklaren. Of ze het onderwerp zelf interessant vindt is daarbij niet van belang.

In 2019 kwam Oostveen in het nieuws omdat ze zich vergist had in de locatie van het dorp De Lutte. Ze had geschreven dat het in Achterhoek ligt, maar het ligt in Twente.[10] Mensen uit Twente waren daar boos om.

In de periode september 2017- november 2019 was zij secretaris van PEN Nederland.

In 1996 ontving zij de aanmoedigingsprijs Het Gouden Pennetje.

• Botox op K Street en andere gezichten van Amerika (Uitgeverij Contact, 2009, tweede druk in 2010[11]).[12] In dit boek dat handelt over haar periode in Washington, schrijft Oostveen over kleine gebeurtenissen en onbekende mensen.[1]
• KNUS. Nederland op zoek naar zichzelf (Nieuw Amsterdam, 2013).[5] Dit is een die bundeling van haar columns over Nederland, die ze schreef tussen 2011 en de zomer van 2013,[13] na haar terugkomst uit de VS.[14]