Mahdia (stad)

De Feniciërs stichtten in het 1e millennium v.Chr. op het 1400 m lange schiereiland een havenstad, die ook nog in de Carthaagse, Romeinse en Byzantijnse periode bestond. Tijdens de Romeinse periode werd de stad Aphrodisium genoemd.[1] In 1907 werd in de zee bij Mahdia een met 70 marmeren pilaren geladen Romeins zeilschip van 40 m lang gevonden, dat rond 100 v.Chr. bij Mahdia is vergaan.[2] De oude stad werd rond 700 door de Arabieren verwoest. Kalief Ubayd Allah al-Mahdi bouwde in 921 op dezelfde plaats een nieuwe stad, die hij Mahdia noemde. Deze stad was van 921 tot 969 de hoofdstad van het kalifaat van de Fatimiden.[3] In 945-946 werd de stad belegerd door de Kharidjieten onder leiding van Abu Yazid, maar ze werd niet ingenomen. In 1057 werd Mahdia de hoofdstad van de Ziriden, die door de Banu Hilal uit Kairouan waren verdreven. In 1148 werd de stad ingenomen door Rogier II van Sicilië en in 1160 werd Mahdia veroverd door de Berberse Almohaden.[4]

De 16e-eeuwse poort

Mahdia is heden een kleine badplaats, die het vooral moet hebben van het toerisme. Een van de belangrijkste trekpleisters van de stad is de uit de 16e eeuw stammende skifa el kahla (letterlijk: donkere doorgang), de versterkte toegangspoort naar het historische stadscentrum (medina).

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Mahdia op Wikimedia Commons.