Léon Defosset

Defosset was doctor in de rechten en vestigde zich in 1950 als advocaat in Brussel. Onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog was hij actief lid van de PCB, maar verliet de partij in 1946 na een conflict met de partijleiding.

In 1961 trad hij als militant van de Waalse Beweging toe tot de Mouvement populaire wallon en werd direct ondervoorzitter van de MPW-afdeling van het arrondissement Brussel. Van 1962 tot 1963 was hij secretaris van deze afdeling, waarna hij in 1963 voorzitter werd.

In 1964 was hij medeoprichter van de partij FDF en zetelde voor deze partij van 1965 tot aan zijn dood in 1991 voor het arrondissement Brussel in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Het FDF ging eind jaren 1960 in kartel met het Rassemblement Wallon en van oktober 1972 tot oktober 1974 was hij in opvolging van Jean Duvieusart voorzitter van de FDF-RW-federatie, waarna hij van 1975 tot 1977 FDF-partijvoorzitter was. Bovendien was hij FDF-fractieleider in de Kamer.

Van 1977 tot 1980 volgde hij voor het FDF een ministeriële loopbaan: van 1977 tot 1979 was hij minister van PTT en Brusselse Zaken in de Regering-Tindemans II en de Regering-Vanden Boeynants II, waarna hij van 1979 tot 1980 minister van Brusselse Zaken was in de Regering-Martens I.

Vanaf 1980 begon hij zich echter steeds minder thuis te voelen bij het FDF. Zo was hij niet eens met het hernieuwde kartel met het RW, dat in 1981 van start ging, en met het beleid van de nieuwe FDF-partijvoorzitster Antoinette Spaak. In 1985 verliet hij de partij uiteindelijk en richtte het Rassemblement Démocratique Bruxellois op, die opging in de PS.

Ondertussen was Defosset in 1970 verkozen tot gemeenteraadslid van Etterbeek, waar hij van 1971 tot aan zijn dood in 1991 burgemeester was. Het was de bedoeling dat hij in 1992 als burgemeester plaats zou maken voor Vincent De Wolf, maar zijn onverwachte overlijden in september 1991 vervroegde dit. Van 1971 tot 1989 zetelde hij tevens in de Brusselse Agglomeratieraad.

• Biografie Defosset op wallonie-en-ligne.net.