Louise De Hem

Louise De Hem werd op 10 december 1866 in Ieper geboren als Ludovica Dehem, dochter van Henri Dehem en Eulalie Bartier. Haar jeugd bracht ze in Ieper door. Haar zuster Hélène trouwde met de kunstschilder Théodore Ceriez (1831-1904)[1] die tevens docent was aan de Academie van Ieper.[2] Ceriez ontdekte haar talent en vermits vrouwen nog niet toegelaten werden tot de Academies, gaf hij haar les. Al in 1885 werd haar schilderij ‘De Oesters’ tentoongesteld in een Salon in Spa.[1] In 1886 zette ze haar studie verder in Brussel.[2] De Franse realistische kunstschilder Jules Breton (1827-1906) zag haar werk en moedigde haar aan om haar opleiding in Parijs voort te zetten.

Van 1887 tot 1891 verbleef ze hoofdzakelijk in Parijs, waar Alfred Stevens één van haar leraars was.[1] Ze werkte er voor de Parijse welstellende burgerij. Ze bezocht er vaak het open atelier van Fernand Cormon.[2] In 1889 schreef ze zich in aan de beroemde Académie Julian, die in 1860 opgericht werd door Rodolphe Julian, wiens lessen zeer academisch waren.[2] Daar schilderde ze naar levend en soms naaktmodel, wat in die tijd in België verboden was voor vrouwen.[1]

In het begin van 1891 keerde ze terug naar Ieper waar ze een studio deelde met Ceriez in de G. de Stuersstraat 33. Ze kreeg al snel opdrachten voor portretten en maakte ook stillevens. In Parijs stelde ze regelmatig tentoon in de Salon de la Societé des Artistes Français.

In 1900 was ze de enige Belgische kunstschilder die tentoonstelde in de ‘Women’s Exhibition in Londen en in 1902 werd ze lid van de ‘Women’s International Club. dewilde In dat jaar won ze ook een gouden medaille in Lille voor haar schilderij ‘Armoede’ of ‘Noodlijdenden’. In 1904 won ze op de Salon des Artistes Françaises in Parijs een gouden medaille voor haar schilderij ‘De Japanse Pop’.[1][2]

Na de dood van Ceriez op 2 september 1904 verhuisde ze met haar moeder en zuster naar Vorst nabij Brussel, waar ze in een huis woonde dat door Ernest Blerot ontworpen was.[1] Het huis in art-nouveaustijl had een atelier en een expositiehal. Op 2 mei 1908 trouwde ze met Frédéric Lebbe, een ingenieur die zeven jaar ouder was dan zij en in 1911 werd zij benoemd tot Ridder in de Leopoldsorde.[2]

In 1915 nam ze deel aan twee tentoonstellingen in het bezette Brussel. Na het einde van de Grote Oorlog herbegon ze niet meer te schilderen . Op 22 november 1922 stierf ze op 56-jarige leeftijd in Vorst. Hélène stierf vijf jaar later en ze liet vijfenveertig werken van haar zuster na aan de stad Ieper.[1]

Het werk van Louise De Hem kan gerekend worden tot het realisme, een kunststroming die omstreeks 1848 in de Lage Landen in de belangstelling kwam. Ook haar pasteltekeningen werden zeer gewaardeerd. Ze was zeer begaan met de sociale problemen en de religiositeit van het Vlaamse volk, wat ook in sommige van haar werken te zien is.[2]

• Stilleven met oesters (1885), olieverf op doek, 54 x 55 cm
• Zelfportret[3] (1890), pastel, Stedelijk Museum Ieper
• Terugkeer van een processie in Vlaanderen (1891), olieverf op doek, 130,5 x 98 cm, Stedelijk Museum Ieper.
• De egelantier (~1891), olieverf op doek, 45 x 81,5 cm, Stedelijk Museum Ieper.
• Buitenmeisje[4] (1892), pastel, Stedelijk Museum Ieper.
• In het atelier[5] (1897), olieverf op doek, Stedelijk Museum Ieper.
• Armoede of Noodlijdenden (1902), olieverf op doek, 146 x 114 cm, Stedelijk Museum Ieper.
• De doos van Pandora[6] (1910), pastel op papier, 110 x 90 cm, Stedelijk Museum Ieper.
• Jongetje met hond (? ), pastel, 154 x 100 cm

• 
  Studie van een oude vrouw (1888)
• 
  De verdwaalde kip (1891)
• 
  Terugkeer na een processie in Vlaanderen (1892)
• 
  The Japanse pop' (1904)
• 
  De doos van Pandora (1910)