Louis Van Geyt

Louis Van Geyt studeerde aan de ULB te Brussel. Hij behaalde er in 1946 een diploma van kandidaat burgerlijk ingenieur en schakelde toen over naar economische en financiële wetenschappen, waarin hij in 1949 afstudeerde. Tijdens zijn studententijd was hij actief in het Brusselse linkse universitaire milieu.[2] Hij werkte in het begin van de jaren 1950 een achttal maanden bij de economische studiedienst van de Nationale Bank van België, die hij verliet om te gaan werken op de studie- en documentatiedienst van de Kommunistische Partij van België (KPB).[3]

Van 1964 tot 1970 was hij communistisch gemeenteraadslid in Brussel en van 1971 tot 1981 was hij lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Brussel.[4] Hij werd daarmee de enige en laatste Nederlandstalige communist in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Als Vlaamse verkozene van een overwegend Franstalige partij gebruikte hij in zijn toespraken de twee landstalen naast elkaar. In de periode december 1971-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Vanaf 21 oktober 1980 tot november 1981 was hij tevens korte tijd lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

In 1972 volgde hij de overleden Marc Drumaux op als voorzitter van de KPB. Hoewel de partij onder zijn voorzitterschap een gematigde, "eurocommunistische" koers voer en hijzelf ook bij niet-communisten op respect kon rekenen, kon hij niet beletten dat de partij onder zijn voorzitterschap langzaam in stemmenaantal afkalfde en uiteindelijk uit het parlement verdween. Van Geyt bleef partijvoorzitter tot in 1989, toen de KPB opgedeeld werd in een autonome Vlaamse (KP Vlaanderen) en Franstalige vleugel (PC Wallonie).

Na zijn dood schonk hij zijn lichaam aan de wetenschap, er vond geen begrafenisplechtigheid plaats.[5]