Lood(II)hydroxide

Lood(II)hydroxide kan bereid worden uit een metathesereactie van lood(II)nitraat met natriumhydroxide:[1]

${\displaystyle \mathrm {Pb(NO_{3})_{2}\ +\ 2\ NaOH\longrightarrow \ Pb(OH)_{2}\ +\ 2\ NaNO_{3}} }$

Volgens bepaalde bronnen ontstaat hierbij echter geen lood(II)hydroxide, maar een mengsel van loodoxide-hydraten en lood-nitraat-oxide-hydroxide.

Een alternatieve synthese is de reactie van metallisch lood, zuurstofgas en carbonaatvrij water:

${\displaystyle \mathrm {2\ Pb\ +\ O_{2}\ +\ 2\ H_{2}O\ \longrightarrow 2\ Pb(OH)_{2}} }$

Lood(II)hydroxide komt voor als een wit amorf poeder dat boven 145 °C ontleedt in lood(II)oxide en water (dehydratie):

${\displaystyle \mathrm {Pb(OH)_{2}\ {\xrightarrow {\ 145^{o}C\ }}\ PbO\ +\ H_{2}O} }$

Wanneer lood(II)hydroxide in reactie met koolstofdioxide wordt gebracht, ontstaat lood(II)carbonaat:

${\displaystyle \mathrm {Pb(OH)_{2}\ +\ CO_{2}\ \longrightarrow \ PbCO_{3}\ +\ H_{2}O} }$

Lood(II)hydroxide is oplosbaar in zuren, waarbij het overeenkomstige zout wordt gevormd. Een voorbeeld is de reactie met zwavelzuur, waarbij lood(II)sulfaat wordt gevormd:

${\displaystyle \mathrm {Pb(OH)_{2}\ +\ H_{2}SO_{4}\ \longrightarrow \ PbSO_{4}\ +\ 2\ H_{2}O} }$

Bij het oplossen in een sterke base (zoals natriumhydroxide), wordt een wateroplosbaar hydroxocomplex gevormd: [Pb(OH)₄]²⁻.