Lodewijk van Sicilië

Lodewijk van Sicilië was de zoon van Peter II van Sicilië en Elisabeth van Karinthië. Hij werd vrijwel direct na zijn geboorte door zijn vader tot diens erfgenaam verklaard. Op vijfjarige leeftijd overleed de vader van Lodewijk en werd hij koning. Hij was dit aanvankelijk onder het regentschap van zijn oom Jan van Randazzo. Tijdens de regering van Lodewijk van Sicilië werd er in 1347 een verdrag gesloten met het Koninkrijk Napels, maar dit werd nooit geratificeerd door Paus Clemens VI.

Na de dood van Jan van Randazzo verkreeg Blasco II d'Alagona het regentschap. Kort daarop brak er een burgeroorlog in Sicilië uit tussen de oude Siciliaanse adel en de nieuwe Catalaanse adel. Na ruim een jaar van burgeroorlog werd er een akkoord bereikt tussen de partijen om de vijandelijkheden te staken tot Lodewijk meerderjarig zou worden.

In 1354 werd Lodewijk meerderjarig, maar in dat zelfde jaar viel het koninkrijk Napels het eiland met een kleine vloot onder leiding van Niccolò Acciaioli aan en wisten de Napolitanen Palermo te veroveren. Lodewijk ondernam persoonlijk actie om Palermo terug te veroveren, maar op de terugweg raakte hij besmet met de Zwarte Dood. Hij overleed op 16 oktober op zeventienjarige leeftijd en werd bijgezet in de Kathedraal van Catania. Zijn broer Frederik volgde hem op.

Lodewijk trouwde nooit, maar verwekte wel twee buitenechtelijke kinderen, Antionio en Luigi. Die groeiden op aan het koninklijk hof in Barcelona.