Lijst van apostolische nuntii voor België
De lijst van apostolische nuntii voor België geeft een overzicht voor de periode 1593-1797 en opnieuw vanaf de Belgische onafhankelijkheid in 1830. De (apostolische) nuntius is een pontificaal, apostolisch diplomatiek agent die de Heilige Stoel vertegenwoordigt bij de desbetreffende regering en binnen de katholieke Kerk de band tussen de Kerk in een bepaald land en de Apostolische Stoel onderhoudt en versterkt. Pas in 1835 werden er apostolische nuntii aangesteld voor België, hiervoor waren de vicesuperiores van de Hollandse Zending te Den Haag de facto de diplomatieke vertegenwoordigers van de Heilige Stoel voor België.
Apostolische nuntii voor Vlaanderen
Deze positie werd gecreëerd op initiatief van Ottavio Mirto Frangipani, toen deze nog nuntius was in Keulen. De nuntiatuur was gevestigd in Brussel ('Vlaanderen' in de titel doelde op de gehele Lage Landen). Van 1633 tot 1725 was de status van de zending teruggebracht tot die van een internuntiatuur. Van 1727 tot 1794 was de nuntius voor Vlaanderen tevens vicesuperior van de Hollandse Zending.
- Ottavio Mirto Frangipani (1593-1606), eerste nuntius
- Decio Carafa (1606-1607)
- Guido Bentivoglio (1607-1615)
- Ascanio Gesualdo (1615-1617)
- Lucio Morra (1617-1619)
- Lucio Sanseverino (1619-1621)
- Giovanni Francesco Guidi di Bagno (1621-1627)
- Fabio de Lagonissa (1627-1634)
- Lelio Falconieri (1634-1637), reisde af maar keerde al in Luik terug
- Richard Pauli-Stravius (1634-1642), bestuurder van de nunciatuur
- Antonio Bichi (1642-1652)
- Andrea Mangelli (1652-1655)
- Girolamo Di Vecchi (1656-1665)
- Giacomo Rospigliosi (1665-1667)
- Carlo Francesco Airoldi (1668-1673)
- Sebastiano Antonio Tanara (1675-1687)
- Gianantonio Davia (1687-1690)
- Giulio Piazza (1690-1696)
- Orazio Filippo Spada (1696-1698)
- Giovanni Battista Bussi (1698-1705)
- Vincenzo Santini (1713-1721)
- Giuseppe Spinelli (1721-1731), internuntius, dan nuntius vanaf 1725
- Vincenzo Montalto (1731-1732), bestuurder van de nuntiatuur
- Silvio Valenti-Gonzaga (1732-1736)
- Luca Melchiore Tempi (1736-1742)
- Ignazio Michele Crivelli (1744-1754)
- Giovanni Carlo Molinari (1754-1763)
- Tommaso Maria Ghilini (1763-1775)
- Ignazio Busca (1775-1785)
- Antonio Felice Zondadari (1786-1792)
- Cesare Brancadoro (1792-1797)
Franse en Nederlandse tijd
In de Franse tijd was de Belgische nuntiatuur vacant. Onder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden was Luigi Ciamberlani vicesuperior van de Hollandse Zending vanuit Münster en Amsterdam (1794-1828).
Koninkrijk België (1830)
| NUNTIUS | PERIODE | CUMUL | OPMERKING |
|---|---|---|---|
| Francesco Capacinni | 1830-1831 | Vicesuperior van de Hollandse Zending | De facto apostolisch nuntius voor België. |
| Antonius Antonucci | 1831-1835 | Vicesuperior van de Hollandse Zending | De facto apostolisch nuntius voor België. |
| Pasquale Gizzi | 1835-1837 | Eerste effectief aangeduide apostolisch nuntius voor België. | |
| Raffaele Fornari | 1842-1843 | Werd later prefect van de Congregation van het Onderwijs. | |
| Gioacchino Pecci | 1843-1846 | Werd later paus Leo XIII. | |
| Alessandro Asinari di San Marzano | 1846-1848 | ||
| Innocenzo Ferrieri | 1848-1850 | Werd later prefect van Congregatie voor de Bisschoppen. | |
.svg.png){kind=small} | 1850-1861 | ||
 | 1861-1866 | Poolse afkomst; geboren in Congres-Polen. | |
.svg.png){kind=small} | 1866-1868 | Werd later prefect van de Congregatie van Ceremoniën. | |
| 1868-1875 | ||
| 1875-1880 | Werd later decaan van het College van Kardinalen. | |
| 1880-1885 | Opschorting diplomatieke betrekkingen door de (maçonniek-)liberale Belgische regering. | ||
| 1885-1889 | Werd later kardinaal-staatssecretaris. | |
| 1889-1895 | ||
| 1896-1899 | Werd later officiaal van de Romeinse Curie. | |
| 1899-1904 | Werd later decaan van het College van Kardinalen. | |
| 1904-1907 | Werd later prefect van de Congregatie voor de Riten. | |
| 1907-1914 | Apostolisch internuntius voor Nederland | Werd later secretaris van de Congregatie voor de Oosterse Kerken. |
| Eerste Wereldoorlog en Duitse bezetting van België. | |||
| 1916-1918 | Apostolisch nuntius voor Luxemburg | Werd later officiaal van de Romeinse Curie. |
| 1918-1922 | ||
| Aangeduid als apostolisch nuntius van België, maar heeft nooit werkelijk het ambt bekleed. | ||
| 1923-1946 | Apostolisch internuntius voor Luxemburg | Werd later proprefect van de Congregatie voor de Riten. |
 | 1946-1953 | Apostolisch nuntius voor Luxemburg | Werd later kardinaal-grootpenitentiarius van de Apostolische Penitentiarie. |
| 1953-1962 | Apostolisch (inter)nuntius voor Luxemburg | |
| 1962-1969 | Apostolisch internuntius voor Luxemburg | Werd later prefect van de Congregatie voor de Clerus. |
| 1969-1983 | Apostolisch nuntius voor de Europese Gemeenschap en Luxemburg | Stierf gedurende zijn ambtsbekleding. |
| 1983-1989 | Apostolisch nuntius voor de Europese Gemeenschap en Luxemburg | |
| 1989-1999 | Apostolisch nuntius voor Luxemburg | |
| 1999-2002 | Apostolisch nuntius voor Luxemburg | Werd later vicecamerlengo. |
 | 2002-2009 | Apostolisch nuntius voor Luxemburg | |
| 2009 - 2016 | Apostolisch nuntius voor Luxemburg | |
 | 2016 - | Apostolisch nuntius voor Luxemburg |
Trivia
- Met uitzondering van Mieczysław Halka Ledóchowski en Karl-Josef Rauber waren in het verleden alle nuntii voor België en Luxemburg van Italiaanse afkomst. Augustine Kasujja is de eerste Belgische en Luxemburgse nuntius van Afrikaanse afkomst.
Literatuur
- Bart Wauters, "De opkomst en de ontwikkeling van de pauselijke nuntiatuur. Het voorbeeld van de Nederlanden in de zestiende en zeventiende eeuw", in: Peter van Kemseke (red.), Diplomatieke cultuur, 2000, p. 87-104
- Dries Vanysacker, "Het ware gelaat achter diplomatieke maskers: enkele achttiende-eeuwse pauselijke nuntii ontbloot", in: Peter van Kemseke (red.), Diplomatieke cultuur, 2000, p. 105-121