Liga voor Mensenrechten

Op 8 mei 1901 richtte Eugène Monseur de Belgische Liga voor de Rechten van de Mens (Ligue Belge des Droits de l’Homme) op in navolging van de Franse mensenrechtenliga die in 1898 werd opgericht in het kielzog van de Dreyfusaffaire. Tijdens de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog moesten de activiteiten worden gestaakt.[1] In 1954 hebben enkele advocaten de organisatie heropgericht als Belgische Liga voor de Verdediging van de Rechten van de Mens en Ligue Belge pour la Défense des Droits de l’Homme.[2] Emile Vandervelde, Georges Lorand [3], Max Gottschalk, Henri Rolin, Régine Orfinger-Karlin, Georges Aronstein, Henry Botson en Marc De Kock speelden een vooraanstaande rol. Op 1 maart 1979 werd de Liga voor Mensenrechten opgericht bij de splitsing van de unitaire vereniging in een Nederlandstalige en Franstalige vereniging (Ligue des Droits de l'Homme).

In 1991 reikte de Liga de eerste Prijs voor Mensenrechten uit die sindsdien elk jaar rond de dag van de mensenrechten wordt toegekend aan een persoon, organisatie of initiatief die zich het voorbije jaar verdienstelijk heeft gemaakt op het vlak van mensenrechten.

In 2004 heeft de Liga drie vzw's verbonden met het Vlaams Blok aangeklaagd wegens racisme wat heeft geleid tot de veroordeling door het Hof van beroep in Gent. Hiervoor kreeg ze op 21 juli de Prijs voor de Democratie samen met het Centrum voor Gelijkheid van Kansen.

In 2010 startte de Liga in navolging van Privacy International met de jaarlijkse uitreiking van Big Brother Awards aan notoire privacyschenders.

In 2017 betwist de Liga de hervorming van het Hof van assisen voor het Grondwettelijk Hof omdat het "terugschroeven van de assisenprocedure rechtsongelijkheid creëert."[4]