Leopold II van Toscane

Leopold Johan Jozef Frans Ferdinand Karel (Florence, 3 oktober 1797 - Rome, 29 januari 1870), aartshertog van Oostenrijk, was van 1824 tot 1859 (met een korte onderbreking in 1849) als Leopold II groothertog van Toscane. Hij was de zoon van Ferdinand III van Toscane en Louisa Maria van Bourbon-Sicilië, dochter van Ferdinand I der Beide Siciliën.

Leopold II
1797-1870
Groothertog van Toscane
Periode1824-1859
VoorgangerFerdinand III
OpvolgerFerdinand IV
VaderFerdinand III van Toscane
MoederLouisa Maria van Bourbon-Sicilië
DynastieHabsburg-Lotharingen

Leven

Hij begeleidde zijn vader in 1799 bij diens ballingschap naar Wenen, Salzburg en Würzburg en keerde in 1814 met hem naar Toscane terug. In 1824 volgde hij zijn vader op als groothertog, in welke hoedanigheid hij op relatief liberale wijze regeerde. Hij liet vele bouwwerken en wegen aanleggen, stimuleerde onderwijs en wetenschap, hervormde de justitie en stond enige persvrijheid toe.

Toen in 1845 en 1846 desondanks onlusten uitbraken, voerde hij een aantal bestuurlijke hervormingen in. Naar aanleiding van de liberale beweging die ontstond na de verkiezing van paus Pius IX stond hij op 17 februari 1848 als een van de eerste Italiaanse heersers een grondwet toe, waar het volk echter geen genoegen mee nam. Onder druk van Italiaans-nationalistische radicalen (zie ook Risorgimento) zag hij zich genoodzaakt troepen naar Lombardije te zenden om daar tegen de Oostenrijkers te strijden. Toen de invloed van de radicalen groeide, verliet hij op 9 februari 1849 het land. Hij voegde zich op 21 februari bij de eveneens gevluchte Pius IX in Gaeta. Na de Oostenrijkse overwinning in de Slag bij Novara werd in Toscane een dictator geïnstalleerd, wiens bewind echter weinig succesvol was. De regering nodigde Leopold daarom op 12 april uit terug te keren.

Hij aanvaardde het aanbod, maar liet op 25 mei eerst Oostenrijkse troepen binnenrukken. Pas op 28 juli keerde hij zelf terug; de Oostenrijkers bleven tot 1855. Hij verdaagde in september 1850 het parlement, liet revolutionairen gevangenzetten en trok op 5 mei 1852 de grondwet weer in.

Leopold bleef bij zijn onderdanen weinig populair, te meer omdat hij in 1859 weigerde tegen Oostenrijk ten strijde te trekken. Toen in dat jaar een opstand uitbrak die hem wilde dwingen zich bij Piëmont-Sardinië aan te sluiten, verliet hij op 27 april het land. Hij deed op 21 juli troonsafstand ten gunste van zijn zoon Ferdinand IV, die echter nooit daadwerkelijk zou regeren. Leopold bracht zijn laatste levensjaren door in Oostenrijk en stierf op 29 januari 1870 te Rome.

Huwelijken en kinderen

Leopold II was sinds 16 november 1817 gehuwd met prinses Maria Anna van Saksen (1799-1832), dochter van Maximiliaan van Saksen en Carolina van Parma. Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:

Hij hertrouwde op 7 juni 1833 met Maria Antonia van Bourbon-Sicilië, dochter van Frans I der Beide Siciliën. Uit dit huwelijk werden geboren:

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.