Sæberht van Essex

Sæberht (ook wel Saba, Saberct, Sæbryht, Sæbyrht of Sigebyrht genoemd;[1] ? - 616/617) was van voor 604 tot aan zijn dood koning van het Angelsaksische koninkrijk Essex.

Sæberht
ca. ? - 616/617
Koning van Essex
Periode604 - 616/617
VoorgangerSledda
OpvolgerSexred, Sæward van Essex en derde zoon
VaderSledda
MoederRicola/Ricula
Essex in de vroege Angelsaksische periode.

Leven

Sæberhts vader was Sledda en zijn moeder was Ricola, een zuster van koning Æthelberht I van Kent.[2] Hij werd voor 604 door zijn oom Æthelberht I tot koning van Essex gekroond[3] en bekeerde zich als eerste koning van Essex tot het Christendom.[4] Æthelberht van Kent was rond 604 zijn dooppeter.[5] Dientengevolge werd in Londen een bisschopszetel voor Essex opgericht, die als eerste door bisschop Mellitus zou worden bezet.[6] Sæberht had drie zonen, Sexred, Saeward en een derde, wiens naam niet is overgeleverd, die na zijn dood het christelijk geloof opgaven en gezamenlijk de troon bestegen.[7]

In 2003 werd in Prittlewell een koninklijke grafkamer uit de 7e eeuw ontdekt, in dewelke zich o.a. twee kruisen bevonden, die mogelijk in het lijkkleed waren ingenaaid. In deze kamer zou ofwel Sæberht ofwel Sigeberht II zijn begraven geworden.[8] Volgens een latere legende zouden Sæberht en zijn vrouw Æthelgoda op Thorney Island ("doorneiland") bij Londen een aan Sint-Pieter gewijde kerk hebben opgericht, in dewelke ze, aldus de legende, werden bijgezet.[9]

Noten
  1. Sæberht 1, in Prosopography of Anglo-Saxon England (PASE).
  2. Beda, HE II 3.
  3. Angelsaksische kroniek ad annum 604.
  4. Beda, HE II 3, Æthelweard, Chronicon II 5.
  5. M.P. Pearson, Tombs and territories: material culture and multiple interpretation, in I. Hodder - M. Shanks - e.a (edd.), Interpreting Archaeology: Finding Meaning in the Past, Londen - New York, 1995 (= 1997), p. 207. Vgl. Beda, HE V 24.
  6. Beda, HE II 3, V 24. Vgl. Angelsaksische kroniek ad annum 604.
  7. Beda, HE II 5.
  8. M. Kennedy, Prittlewell prince, a bard and gambler, in The Guardian (09/04/2004).
  9. E. Mason, Westminster Abbey and its People c.1050-c.1216, Woodbridge - Rochester, 1996, p. 2 (noot 9).

Bronnen

Referenties
  • J. Cannon - A. Hargreaves, The Kings and Queens of Britain, Oxford - New York, 2009², p. 25. ISBN 9780199559220
  • N.J. Higham, The Convert Kings: Power and Religious Affiliation in Early Anglo-Saxon England, Manchester, 1997. ISBN 0719048273
  • Æthelweard, Chronicon II 5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.