Kathedraal van Exeter

De oprichting van de kathedraal - toegewijd aan Petrus - was in 1050, toen de zetel verhuisde van Crediton naar de bisschop van Devon en Cornwall uit angst voor plunderingen. Toentertijd was er reeds een Angelsaksische kathedraal die de zetel van bisschop Leofric hield. De officiële oprichting van de kathedraal was in 1133, hoewel het nog jaren kostte om de kathedraal af te krijgen.

In het missaal van de 11e eeuw staat beschreven dat Athelstan van Engeland heilige relieken naar de kathedraal van Exeter had gebracht, verzameld van over heel de wereld, waaronder het bos waar de Heer tegen Mozes sprak en een stukje van de kaars van de engel van de Heer, die Christus' tombe verlichtte.[1] Naar aanleiding van Walter Bronescombe - de bisschop in 1258 - werd de kathedraal verbouwd. De kathedraal kreeg een gotische stijl. De nieuwe kathedraal was klaar rond 1400.

Net als vele andere Engelse kathedralen, leed de kathedraal van Exeter onder de onderdrukking van de kloosters: de periode 1536 t/m 1541, waarin Hendrik VIII van Engeland de kloosters ontbond in Engeland, Wales en Ierland. Ook leed de kathedraal onder de Engelse Burgeroorlog, toen de kloostergangen werden vernietigd. De kathedraal werd gerestaureerd op bevel van Karel II van Engeland. Een groot pijporgel werd in de kathedraal gebouwd. Tijdens het victoriaans tijdperk werd de kathedraal "opgeknapt" en "opgefrist", uitgevoerd door de Engelse architect George Gilbert Scott.

De bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog richtten aanzienlijke schade aan, waarbij het gebrandschilderd glas verloren ging.

• 
  Westgevel van de kathedraal
• 
  Orgel uit de 17e eeuw, uitgebreid in 1891[2]
• 
  Gewelf van het schip
• 
  Astronomische klok van de kathedraal
• 
  Een kijk op de kathedraal door koning Daniël (17e eeuw)
• 
  Standbeeld bij de kathedraal
• 
  Een altaar van de kathedraal

• (en) Officiële website

Zie de categorie Exeter Cathedral van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.