Kamp Nieuw-Milligen

Op 21 augustus 1860 stelde Koning Willem III, het Remonte Depôt officieel ter beschikking aan het Eerste regiment Infanterie uit Grave. Het regiment bestond uit soldaten, manegewagens, paarden, personeel en geschutstukken. Ook marketentsters waren aanwezig. Op het kamp werden de paarden getraind voor hun taken. Er was een paardenziekenbarak, Lombok genaamd. Ook een hospitaal werd op het terrein gevestigd.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog was het een mobilisatiekamp. Hierna werd het ontruimd. In 1919 werd een deel van de door Duitsland vrijgelaten krijgsgevangenen hier opgevangen in afwachting van hun repatriëring. Zo kwamen hier Fransen en Serviërs terecht. Van deze laatsten overleden 29 aan de gevolgen van de Spaanse griep in het hospitaal[1]. Voor hen werd een monument opgericht, dat op de Nederlands-hervormde begraafplaats van Garderen[2] staat.

Het detachement van het Remonte Depot uit Nieuw-Milligen onder commando van de wachtmeester J. Bakker op het parcours van 50 km tijdens de 21e Vierdaagse (juli 1931).

In 1930 was er aan de westkant naast het kamp een noodlandingsterrein aangelegd voor eventuele uitwijkmanoeuvres bij problemen onderweg naar de Harskamp. Veelal werd dit terrein gebruikt voor vliegtuigen van de LVA die ordonnansdiensten verrichten. De landingsplaats was zelfs al in die tijd officieel gepubliceerd in de AIP (Aeronautical Information Publication) Netherlands van 1930.

Gedurende de bezetting stond het depot tot augustus leeg en werd in het hospitaalgebouw de opleidingsschool van de Koninklijke Marechaussee gevestigd. Enkele maanden later werd het kamp door de Duitsers gevorderd voor hun paarden (1200-1600). Veel inwoners van Uddel werden tewerkgesteld in kamp Nieuw-Milligen. Na de bevrijding van Apeldoorn kwam het op 17 april 1945 tot een slag tussen de Canadese troepen en de nog in het kamp achtergebleven Duitse parachutisten. Aan beide zijden vielen slachtoffers.

In februari 1950 vond een troepenverplaatsing van de kwartiermakers van de LVA met het personeel voor het “Navigatie Station Veluwe” (NSV) plaats in konvooi. Er werden radarantennes[3] op half ingegraven bunkers geplaatst. Deze plek heeft daardoor de naam Convooi gekregen. Dit vormde de aanzet tot Navigatie Station Veluwe. In 1952 werd het oude hospitaalgebouw dat in verval was geraakt weer voor gebruik gereed gemaakt en er worden barakken bijgebouwd. Vanaf 1953 wordt het kamp geleidelijk steeds verder in gebruik genomen. In 1957 wordt op het Convooi de eerste bunker in gebruik genomen, waarmee het een luchtmachtonderdeel is geworden, het Navigatie Station Veluwe. Door de komst in 1958 van de gevechtsleiding, het Sector Operations Centre (SOC) vanuit Driebergen, ontstond SOC/CRC, het huidige 711 Sqn GL. In 1964 werd vanuit Hilversum de luchtverkeersleiding, het Military Air Traffic Control Centre (MilATCC) toegevoegd, het huidige 711 Sqn LVL. Beide squadrons werden in de U-barakken ondergebracht. De zogenaamde groene keet deed dienst als operationsroom tot 1970.

Heden ten dage is op het terrein van Kazerne Kamp Nieuw-Milligen het gevechts- en verkeersleidingscentrum Air Operations Control Station Nieuw Milligen (AOCS NM) van de Luchtmacht gevestigd, alsmede het Kamp Nieuw-Milligen in gebruik bij de Landmacht en de Koninklijke Marechaussee. De luchtruimcontrolepost is een van de drie NAVO-instellingen in Nederland.